Dy gjëra

Dy gjëra kanë për të të ndjekur gjithnjë si dy ujqër : padrejtësia që ke bërë dhe borxhi që ske dhënë."

Bukuria

Një vajzë pyet një nënë : " çfarë është bukuria o nën?"
- Nëna : bijë,pyetja është e gabuar,prandaj nuk mund ta dish përgjigjen.Duhet të pyesësh : " çfarë është e bukur për mua?"
Atëherë do e kuptosh vetë përgjigjen gjatë rrugës!

Vdekja

Një plak i moçëm i ka thënë dikur fëmijëve të tij :
Nuk kam frikë se do vdes,por kam frikë se nuk e di ku do shkoj dhe që nuk do t'ju shoh më.

Thashethemi

Ka një thashethem më të rrezikshëm sesa përgojimi me dike për dikë.Ai është bashkëbisedimi me veten për dikë për keq.

Qetësia dhe durimi

Durimi ka një kufi dhe kufiri i durimit është sedra e ngacmuar.Kurrë mos e ngacmoni sedrën e një përsoni i cili duron shumë.Qetësia e tij mund të kthehet në një tufan!

Paradoksale

Çfarë i thoni ju kësaj?

Dikush përjeton një ngjarje të hidhur,një sëmundjeje,një aksident,një vdekje.Dikush tjetër një fillim të bukur dashurie që pason me një zhgënjim dhe në fund me vetvrasje.Dikush tjetër...etj...
Për këto nuk  vë ujin në zjarr, vazhdon shikon hallin e tij,dhe mundet të thotë dhe ndonjë shprehje e tipit : " mirë i bëhet se vetë e kërkoi"!
Por nëse ndonjë i merr dhe shkruan histori moralizuese apo nëse ndonjë poet apo këngëtar i merr këto ngjarje,i hedh në letër dhe më pas i reciton apo i këndon,si është e mundur që miliona njerëz i lexojnë poezitë me dëshirë të flaktë dhe këngët me lot në sy,dhe për më tepër harxhojnë para,kohë dhe ndoshta krijojnë dhe ndonjë skandal në familjen e tyre që të shkojnë të dëgjojnë këngët e asaj historie që e shpërfillën para se të bëhej këngë?!

Mendoni pak rreth kësaj dhe më thoni sesi është e mundur të ndodhë kjo gjë?!

Autoriteti

Autoritet nuk ka dikush që ka një post të rëndësishëm, por ai që respektohet dhe respekton,dikush që e çon në vend amanetin që ka marrë përsipër,dikush që nuk abuzon me postin që i është dhënë,dikush që vë interesat e të tjerëve para të vetes,dikush që gjykon me drejtësi edhe kur është kundër interesave të tij...!

Është e vërtetë që tradhtia është shpikur nga meshkujt,por pabesia është vepër e femrës.

Është e vërtetë që tradhtia është shpikur nga meshkujt,por pabesia është vepër e femrës.

I lire jam

Tashmë jam i lirë të ndjej për dikë tjetër...Zemra ime edhe pse e mbushur plot me dhimbje e sytë me lot,do ia fal asaj që është e denjë për këtë dhimbje.E di që nuk do i jap kënaqësinë që i takon,por jam i sigurt se do i jap gjithë jetën time që më ka ngelur...

Mendoj

Ti mendon për mua se çfarë po mendoj për ty,dhe unë po ashtu mendoj për ty se çfarë po mendon për mua.Jetojmë në mendimet e njëri-tjetrit duke i ushqyer shpirtrat tanë me ëndrra dhe fantazitë të pakufi.Zgjohemi e flemë në mendimet e njëri-tjetrit duke i dhënë mendimet tona realitetit i cili na burgos dhe frenon lirinë tonë për tu takuar në udhëtimet tona të mendimit.
Tashmë po humbas në udhëtimet tona dhe po e shuaj dritën e realitetit.
Më dil në rrugën tonë me kandilin e dashurisë dhe më prit duke më përqafuar me ëndrra të zjarrta plot mall.

Pengesat në Dashuri

Në një lidhje kemi  nga  ata  që  janë  bërë  për  të  jetuar  dhe  ata  që  janë bërë  për  të  dashuruar.Të  gjithë  specialistët  e  pasioneve  na  mësojnë  se dashuri  të  përjetshme  ka  vetëm  kur  ajo  pengohet.  Nuk  ka  kurrë  pasion pa  luftë.  Një  dashuri  e  tillë  merr  fund  vetëm  në  kontradiktën  e  fundme që  është  vdekja.Në dashuri ose vret veten ,ose është  dhënia  e  plotë  e  vetvetes ose  harrimi  i  vetvetes.Ne  quajmë  dashuri  atë  ndjenjë që  na  lidh  me  qënie  të  tjera  duke  iu  referuar  një  mënyre  kolektive  të  të parit,  për  të  cilën  librat  e  legjendat  janë  përgjegjës.  Por  nga  dashuria  unë njoh  vetëm  atë  përzjerje  dëshire,  dhembshurie  e  mirëkuptimi  që  më  lidh me  një  qënie.  Kjo  përzjerje  nuk  është  e  njëjta  për  një  qënie  tjetër.  Nuk kam  të  drejtë  t’i  quaj  të  gjitha  këto  përvoja  me  të  njëjtin  emër.  Kjo  më detyron  të  mos  i  kryej  më  të  njëjtat  gjeste.Dashuria  është  bujare  vetëm  atëherë  kur  e  di  që  është  kalimtare dhe  e  veçantë.

Trupi

Zoti ta dhuroi hundën që të frymosh,jo që t'i futësh në punët e tjetrit.
Veshët që të dëgjosh,jo të përgjosh.
Sytë për të parë rrugën ku ecën,jo për të vëzhguar hapat e tjetrit.
Gojën për të folur,jo përfolur.
Duart për punë,jo për dhunë.
Këmbët për të ecur,jo për të shtypur.
Zemrën për të kuptuar,jo për të qenë thjesht një copë mishi.
Jetën për të mbjellë jetë,jo për të marrë jetë...