Analiza letrare

"Vëllezërit Karamazov"

"Vëllezërit Karamazov" është një roman i shkruar nga autori rus Fyodor Dostoevsky, i publikuar për herë të parë në vitin 1880. Ky roman i njohur ndjek historinë e tre vëllezërve të ndryshëm - Dimitri, Ivan dhe Aliosha Karamazov - dhe familjes së tyre të komplikuar, të cilët jetojnë në një qytet provincial rus në shekullin XIX. Romanin karakterizojnë një ngjarje të tmerrshme - vrasja e babait të tyre, Fyodor Karamazov - dhe më pas ndiqen ngjarje dhe konflikte të ndryshme të cilat rrjedhin nga kjo ngjarje kryesore.

Dimitri, i njohur ndryshe si Mitya, është vëllai më i madh i cili është një burrë i pasur dhe i pasionuar, i cili është në konflikt me babain e tij dhe me vete për shkak të dashurisë së tij ndaj Grushenkas, një grua e bukur por të ndaluar. Ivan, vëllai i dytë, është një intelektual racionalist që kritikon Kishën, ndërsa Aliosha, i njohur ndryshe si Alyosha, është një murg ortodoks i ri i devotshëm që përpiqet të gjendet midis konflikteve të vëllezërve të tij.

Në libër shtjellohen më tej me ngjarjet dhe zhvillimet e ndjekura nga personazhet kryesore. Dimitri, Ivan dhe Aliosha përballen me sfida të mëdha morale dhe emocionale që ndikojnë në jetën e tyre dhe në marrëdhëniet e tyre me njëri-tjetrin.

Në roman, Dimitri ndjek një rrugë të vështirë të ndarë midis pasionit për Grushenka dhe dëshirës për të marrë një trashëgimi të pritur nga babai i tij. Ai lufton me ndjenjat e tij të kundërta dhe impulset e tij të egra, duke u përballur me sfida të ndryshme juridike dhe etike që ndikojnë në fatin e tij.

Në anën tjetër, Ivan, si një intelektual racionalist, përballet me konflikte të brendshme mbi besimin, moralin dhe kuptimin e jetës. Ai është i përfshirë në një debat intensive me veten e tij, duke u përballur me një dilemë morale që ka të bëjë me ndërgjegjen e tij për vrasjen e babait të tyre.

Ndërsa Aliosha, si një murg ortodoks i ri, përpiqet të ruajë paqen dhe moralin e tij ndërkohë që ndjek një rrugë të shenjtësimit personal. Ai është një njeri i përkushtuar ndaj besimit dhe i ndihmon të tjerët në marrëdhëniet e tyre me Zotin dhe me njëri-tjetrin.

Gjatë rrugëtimin e tyre, personazhet e tjerë të librit gjithashtu ndikojnë në ngjarjet e romanit. Personazhe të tjerë si Grushenka, një grua intriguese dhe e pasur me histori të ndërlikuar, dhe Smerdyakov, shërbëtori i ndryshëm i Karamazovëve, janë pjesë e kthesave të papritura të ngjarjeve dhe zhvillimeve të rrëmujshme morale.

Përveç kësaj ngjarje kryesore, romanin e karakterizojnë edhe ndeshjet e personazheve me kundërshtitë e tyre morale, etike dhe fetare, si dhe eksplorimi i themelit të lirisë së njeriut, besimit, fajësisë, faljes, e vlerave morale, dhe kuptimit të jetës së njeriut. Përmes kthimeve të ndryshme të ngjarjeve dhe dialogjeve të thella, romanit i dedikohet një shqyrtim i thellë i ndërgjegjes njerëzore dhe kërkesa për një kuptim të jetës dhe vdekjes. Ndërkohë që historia zhvillohet, ndodhin kthime të papritura të ngjarjeve që ndikojnë tek udhëtimi emocional dhe moral i personazheve.

"Vëllezërit Karamazov" është një roman i thellë, kompleks dhe i mbresëlënës që eksploron thellësitë e ndërgjegjes njerëzore, kuptimin e jetës dhe dilemat morale që ndikojnë tek njerëzit. Ky roman njihet si një libër klasik i letërsisë botërore dhe është vlerësuar për përmbajtjen e tij të thellë.

Përfundimisht, "Vëllezërit Karamazov" është një roman i pasur me emocion, dilema morale, refleksione filozofike dhe ndjekje të thella të ndërgjegjes njerëzore. Dostoevsky e eksploron qëndrimin ndaj besimit, kuptimit të jetës dhe moralit nëpërmjet personazheve të tij të thellësisë së ndërlikuar. Ky roman vazhdon të jetë një veper klasike që bën reflektuar lexuesit mbi sfida të thella të jetës njerëzore dhe natyrën e kompleksitetit të moralit dhe të kuptimit të ndërgjegjes.

#ndalohetkopjimi 

#lejohetshpërndarja

"Krim dhe Ndëshkim" 

"Krim dhe Ndëshkim" është një roman i shkruar nga Fyodor Dostoyevsky, i publikuar për herë të parë në vitin 1866. Ky roman është një nga veprat më të njohura të letërsisë ruse dhe njihet ndryshe edhe si një nga kryeveprat e letërsisë botërore. Ky roman pasqyron thellësisht ndjenjat e fajësisë, krisjes morale dhe ndëshkimit në shoqërinë ruse të shekullit të 19-të.

Romani udhëhiqet kryesisht nga protagonisti Raskolnikov, një student i varfër dhe intelektual, i cili gjendet në një konflikt moral. Raskolnikov është i krisur nga varfëria dhe mendon se ai është lartësuar mbi ligjin dhe mund të kryejë një krim të pashpallur në emër të një ideje të lartë, që është se disa njerëz janë të dënuar të jetojnë, ndërsa të tjerë janë të lirë të vrasin. Ai kryen vrasjen e një tregtari të vjetër dhe kujton se do të ndjehet i çliruar pas kësaj veprimtarie.

Megjithatë, ndjenjat e fajësisë, ankthit dhe frikës fillojnë të ndjekin Raskolnikovin, i cili bëhet pre e ndërhyrjes së shpeshtë të ndëshkimit të brendshëm. Ai përballet me ndryshime të thella psikologjike dhe emocionale, dhe e gjen vetveten të përfshirë në një labirint të rrëfimeve të ndërlikuara të ngjarjeve dhe ndërveprimeve me personazhe të tjerë të romanit.

Në roman gjithashtu ndiqet edhe historia e vajzës së varfër, Sonya, e cila është një prostituutë që jeton në të njëjtin banesë me Raskolnikov. Sonya luan një rol të rëndësishëm në ndihmën morale të Raskolnikovit dhe përpiqet ta ndihmojë atë të zgjidhë dilemat e tij morale dhe ta ndëshkojë për veprën e tij të keqe.

Me kalimin e kohës, Raskolnikovi ndjen ndryshime të thella në mendime dhe ndjenja, ndërsa u përball me sfida të ndryshme morale dhe etike. Romani merr një kthesë të papritur dhe emocionuese, duke zgjedhur të ndjekë udhën e ndëshkimit dhe përfshirjes së Raskolnikovit në një rrugëtim të brendshëm drejt kthimit në shoqërinë e pistë.

Ndërsa Raskolnikov përpiqet të fshehë krimin e tij dhe të mbrohet nga hetuesit, ai bisedon me nje seri personazhesh të ndryshëm që ndihmojnë të zgjohet ndërgjegjja e tij. Një personazh kyç është Sonya, një prostitutë e re, e cila përfaqëson një figurë të ndritur morale dhe ndihmon Raskolnikov të kuptojë se përballja me ndërgjegjen është e nevojshme për të arritur ndjesinë dhe kthimin në një jetë të re.

Përgjatë librit, Dostoevski shqyrton ide të thella filozofike dhe morale, si përgjegjësia morale, dënimet e brendshme dhe ndihma e shoqërisë ndaj atyre që janë të ndryshuar. Për një kohë të gjatë, Raskolnikov ndihet i ndarë midis kënaqësive të jashtme të botës materiale dhe dëshirës për të gjetur kuptim më të thellë në jetë.

Libri arrin në një kulm emocional kur Raskolnikov konfrontohet me ndërgjegjjen e tij dhe vendos të pranojë përgjegjësinë për veprën e tij. Romani mbyllet për të dënuar krimin, për ta ndëshkuar dhe dëshirën e tij për t'u rregulluar me ndërgjegjën dhe për të gjetur shpëtim dhe paqe.

Përmes kësaj fabule komplekse, Dostojevski shqyrton çështje të thella morale, si dëshira për të shfrytëzuar të tjerët për të realizuar ambiciet personale, kthimi në besim dhe ndihmën shoqërore ndaj të ndryshuarve. "Krim dhe Ndëshkim" është një roman i fuqishëm që ndihmon lexuesin të reflektojë mbi çështjet e moralit dhe kuptimit të jetës, dhe si përgjegjësitë tona etike ndikojnë në jetën tonë dhe marrëdhëniet me të tjerët.

#ndalohetkopjimi 

#lejohetshpërndarja

"Idioti" 

"Idioti" është një roman i shkruar nga Fyodor Dostoyevsky, i publikuar për herë të parë në vitin 1869. Libri ndjek jetën e një njeriu të quajtur Prince Myshkin, një njeri i ri i cili është kthyer në Rusi pas një periudhe të gjatë të trajtimit për epilepsi në Zvicër.

Prince Myshkin është një personazh i çuditshëm, i njohur si "idioti" për shkak të sjelljes së tij të ndryshme dhe të veçantë. Ai është i ndjeshëm dhe i zgjuar, por ndonjëherë e ka të pamundur për t'i kuptuar emocionet dhe sjelljet e njerëzve që e rrethojnë. Për shkak të kësaj, ai ndjek një rrugë të vështirë në shoqërinë e jetës së epokës së 19-të në Rusi, duke përballur sfida dhe konflikte të ndryshme.

Në këtë roman, Dostojevski trajton tema të ndryshme si moraliteti, feja, dashuria, ndikimi i parave dhe pushtetit, dhe korruptimi shoqëror. 

Për më tepër, libri "Idioti" trajton temat e korrupsionit shoqëror, të vështirësive të komunikimit dhe ndihmës, të papërshtatshmërisë së princit Myshkin në shoqërinë e asaj kohe, si dhe marrëdhëniet e ndërlikuara romantike me tre gra të ndryshme: Aglaya, Nastasya dhe Parashkeva. Përmes këtyre marrëdhënieve të ndërlikuara dhe zhvillimit të ngjarjeve, Dostoyevsky eksploron gjëndjen e njerëzve të ndryshëm në shoqëri, duke theksuar ndarjen midis të mirës dhe të keqes dhe ndikimin e personalitetit të princit Myshkin në jetët e personazheve të tjerë.

"Idioti" është një roman kompleks dhe i thellë që shqyrton thelbin e natyrës njerëzore, e cila është e ndarë midis dritës dhe errësirës, të vërtetës dhe gënjeshtres, dhe dobësitë ndaj mëkateve të njerëzve të tjerë. Romanit i atribuohet një ton satirik dhe tragjik njëkohësisht, dhe përmes tij, Dostoyevsky ofron një kritikë të ashpër të shoqërisë ruse të kohës së tij, dhe e sfidon lexuesin të reflektojë mbi moralin dhe natyrën e njeriut.

Për sa i përket ngjarjeve të tjera, "Idioti" përmban konflikte të shumta shoqërore, përplasje emocionale, përleshje morale dhe dilema etike që nxitojnë zhvillimin e ngjarjeve. Ky roman është një përshkrim i thellë i karaktereve të ndryshme dhe mënyrave të ndryshme se si ata përballojnë sfidat e jetës, dhe se si jeta e tyre ndryshon nga ndikimi i një "idioti" të ndershëm dhe të paqëndrueshëm. Romanin "Idioti" përfundon me një ndërhyrje dramatike që thellon sfidat morale dhe etike të personazheve, dhe nxjerr në pah shfaqjen e marrëdhënieve të ndërlikuara romantike dhe sociale në rrethin ku jeton. 

#ndalohetkopjimi 

#lejohetshpërndarja

Analizë për librin "Absurdi"

"Absurdi" është një libër i njohur i shkrimtarit francez Albert Camus, i publikuar për herë të parë në vitin 1942. Ky libër është një novelë filozofike, ku autori trajton temat e absurditetit të ekzistencës së njeriut dhe mungesës së kuptimit në jetë. Kështu, analiza e "Absurdi" fokusohet në disa aspekte të ndryshëm të këtij veprimi, duke përfshirë strukturën, temat, karakteret dhe stilin e shkruar të librit.

Një aspekt i rëndësishëm i analizës së "Absurdi" është struktura e librit. Libri është ndarë në dy pjesë të qarta. Pjesa e parë është një narracion i parafabulshëm ku protagonisti i librit, Meursault, përshkruan ngjarjet që ndodhin pas vdekjes së nënës së tij. Pjesa e dytë është një reflektim i brendshëm i Meursault-it ndërsa ai pret për gjyqin dhe përballjen me sistemin ligjor. Struktura e librit ndihmon të shfaqet mungesa e kuptimit dhe ndjenja e absurditetit që karakterizon jetën e protagonistit dhe ngjarjet që ai përjeton.

Një temë tjetër kryesore që trajtohet në "Absurdi" është absurdi i ekzistencës njerëzore. Meursault është një personazh që ndien se jeta nuk ka kuptim të qartë dhe se ngjarjet dhe veprimet njerëzore janë të pavlerësueshme dhe të kota. Ai përjeton një ndjenjë të ndarjes nga bota dhe ndjen që është i huaj ndaj normave sociale dhe kërkesave të zakonshme të shoqërisë. Kjo ndjenjë e absurditetit të ekzistencës së njeriut është e theksuar përmes ndërveprimit të Meursault-it me personazhet e tjerë në libër dhe perceptimeve të tij të natyrës së ngjarjeve që ndodhin rreth tij.

Karakterizimi i personazheve është një tjetër aspekt i rëndësishëm i analizës së "Absurdi". Meursault është protagonisti dhe zëri i parë-personit në libër, dhe ai është një personazh i ndryshëm nga të tjerët. Ai shfaqet si një individ që është i ndarë nga ndjenjat dhe emocionet e zakonshme të njerëzve, duke treguar një qëndrim të ftohtë ndaj gjithçkaje që përjeton dhe rrethon.

#ndalohetkopjimi 

#lejohetshpërndarja

Analizë e shkurtër e librit El Mukaddime

"El Mukaddime" është një libër i shkruar nga Ibn Khalduni, një historian, filozof dhe sociolog arab i shekullit të 14-të. Libri është një përmbledhje e ideve të tij për historinë dhe sociologjinë, dhe konsiderohet si një nga veprat më të rëndësishme në historinë e letërsisë arabe por edhe atë botërore.

Në këtë libër, Ibn Khaldun prezanton teorinë e tij për "ciklin e rritjes dhe rënies" të cilën e aplikonte në historinë e popujve. Ai argumenton se popujt nisin me një formë të lartë të organizimit shoqëror dhe kulturor, por pastaj gradualisht bien në një nivel më të ulët. Ai shpjegon se kjo ndodh pasi popujt humbin aftësinë për të krijuar dhe mbajtur institucione të forta dhe për të kontrolluar pasurinë dhe pushtetin. Ibn Khaldun argumenton se cikli i rritjes dhe rënies është një proces natyral dhe i papërmbajtshëm në historinë e njerëzimit.

Në libër, ai gjithashtu shpalos ide për marrëdhëniet midis shtetit dhe shoqërisë, dhe ndikimi i kulturës në zhvillimin e një populli. Ai argumenton se popujt me një kulturë më të zhvilluar kanë më shumë mundësi të arrijnë sukses në fusha si politika, ekonomia dhe arti.

Ibn Khaldun po ashtu diskuton rolin e faktorëve siç janë klima, mjedisi dhe resurset natyrore në zhvillimin e një populli dhe kulturës së tyre. Ai gjithashtu vlerëson rëndësinë e zhvillimit të shkencës dhe teknologjisë për përparimin e një shoqërie.

Në përgjithësi, libri "El Mukaddime" ofron një perspektivë unike dhe të ndryshme në historinë dhe zhvillimin shoqëror. Kjo vepër është vlerësuar si një nga veprat më të rëndësishme në historinë e letërsisë arabe dhe botërore, dhe ka ndikuar në filozofinë dhe sociologjinë e vendeve arabe dhe joarabe në shekujt e mëvonshëm.

Libri "El Mukaddime" është një veprë shumë e rëndësishme dhe është një tregim i historisë së vërtetë të njerëzimit dhe zhvillimit të qytetërimeve, duke përfshirë botën arabike, Afrikën dhe Evropën.

Një nga përpjekjet kryesore të Ibn Khaldunit në këtë libër është të shpjegojë se si zhvillohen qytetërimet dhe si ndryshojnë ato në kohë. Ai thotë se qytetërimet fillojnë si qytete të vogla dhe pastaj rriten dhe zhvillohen në qytete më të mëdha. Për më tepër, ai shpjegon se si klima dhe mjedisi natyror ndikojnë në zhvillimin e një qytetërimi.

Në "El Mukaddime", Ibn Khaldun gjithashtu trajton temat e pushtetit dhe politikës, duke analizuar se si sunduesit fitojnë dhe mbajnë pushtetin dhe si ata përdorin propagandën dhe forcën për të mbajtur popullin nën kontroll. Ai gjithashtu shpjegon se si njerëzit ndjehen dhe reagojnë ndaj pushtetit dhe se si lindin revolta dhe rebelimet.

Zgjedhjet

Zgjedhjet e njeriut tregojnë më shumë sesa fjalët që predikon.

Jeta është plot zgjedhje: koha e lirë kundrejt suksesit në karrierë, familja kundrejt miqve, angazhimi kundrejt lirisë. Zgjedhjet e dikujt zakonisht kanë më shumë peshë për mua sesa besimet e tij të deklaruara. Nëse zgjedhjet e tij nuk janë në përputhje me vlerat e tij të deklaruara, do të shkoj me vlerat e pasqyruara nga zgjedhjet. Zgjedhjet pasqyrojnë se cilat janë vlerat e një personi; fjalët pasqyrojnë atë që ai dëshiron që ju të besoni se janë vlerat e tij - ose ato që ai dëshiron të ishin. Biseda është e lirë. Duhet të testohet kundër veprimeve, nëse është e mundur.

Nëse dëshironi të dini nëse bashkëshorti e vendos vërtet martesën tuaj përpara punës së tij ose të saj, mund të pyesni veten se sa shpesh planet e darkës, udhëtimet në kinema, pushimet ose shikimi i lojërave të fëmijëve sakrifikohen për kërkesat e punës. Nëse pyesni veten nëse jeni me të vërtetë në listën e "klientëve të preferuar" të shitësit tuaj më të rëndësishëm, mos u mbështetni në atë që thotë shitësi, kujtoni se çfarë ndodhi herën e fundit kur një produkt ishte në mungesë dhe ai duhej të vendoste se cilin zgjedh nga të shumtët e tij kur klientët do të merrnin një dërgesë. Nëse doni të dini nëse shoqja juaj më e mirë ndihet ende aq fort për marrëdhënien tuaj sa ju, lini mënjanë atë që thotë dhe pyesni se sa shpesh bie në kontakt me ju. A ju fton të bashkoheni me të në aktivitetet që bënte dikur? A po e kalon tani kohën e lirë me të tjerët?

Para se të filloni të vlerësoni ndonjë veprim të caktuar, sigurohuni që nuk ka pasur asnjë rrethanë lehtësuese. Njerëzit zakonisht bëjnë zgjedhje në bazë të asaj që duan, që kanë nevojë ose që vlerësojnë, por ndonjëherë ata veprojnë nën presion, ose nga frika, zemërimi ose keqinformimi. Nëse e mbani dikë rreptësisht përgjegjës për zgjedhjet  pa marrë parasysh rrethanat, mund ta gjykoni atë shumë ashpër, ose madje të jeni plotësisht jashtë objektivit.

#ndalohetkopjimi
#lejohetshpërndarja

Testi i Fanfares 

Këtë lloj testi e kam praktikuar për shumë kohë të gjatë me sukses dhe asnjëherë nuk kam gabuar. Me këtë lloj testi ndoshta mund të dukesh i dobët në sytë e disa njerëzve por do t'ju japë një panoramë të rëndësishme për dikë, për disa njerëz ose për rrethin ku jeton. 

Isha ulur në një kafene të vogël një natë kur dëgjova një burrë të thoshte me krenari: "Kjo është për mua".  Ngrita sytë dhe pashë një çift të veshur mirë në fillim të të pesëdhjetave.  Ai kishte krahun e tij të ngurtë rreth belit të saj në një mënyrë nervoze, por të emocionuar që tregonte se ata ishin në një takim të parë ose të dytë.  Me sa duket i frikësuar se ajo nuk e kishte dëgjuar ofertën e tij bujare herën e parë, ai u kthye nga ajo përsëri dhe me një tundje të kokës qetësuese, përsëriti: "Kjo është për mua".  Në përputhje me fjalën e tij, ai u nis për kafen e saj.  Pyesja veten: "Pse gjithë kjo bujë për një filxhan kapuçino?"  Unë shoh bujë jo vetëm në marrëdhëniet personale, por në të gjitha fushat e jetës— tek njeriu që bën bujë të madhe kur merr çekun, në vend që t'i rrëmbejë në heshtje kamerierit kartën e tij të kreditit;  shefi i cili parakalon nëpër zyrë në kohën e bonusit duke shpërndarë çeqe sikur punonjësit e tij, pasi i puthin unazën, duhet të përkulen thellë teksa dalin nga dhoma;  dhe gruaja që me siguri do t'i tregojë shoqes se sa e papërshtatshme ishte të kryente një detyrë për të.  Kur dikush insiston të bëjë një punë të madhe për diçka që bën për ju, ai po dërgon një mesazh: "Sapo kam bërë diçka të mirë për ty. Unë duhet të jem i njohur për të. Duhet të jesh mirënjohës dhe duhet të bësh diçka të mirë për mua në këmbim”.  Është një mënyrë për të dhënë diçka me disa fjalë të bashkangjitura.  

Në disa raste, njerëzit nuk janë të kënaqur me vëmendjen që marrin në atë kohë dhe vazhdojnë t'ju kujtojnë më pas se çfarë gjesti bujar bënë ose sa sakrifikuan.  Personi që këmbëngul në bujë ndjen se duhet të blejë dashurinë tuaj ose të ngrihet mbi vlerat tuaja.  Ai është i pasigurt dhe nuk beson se do ta vlerësoni siç duhet nëse e lini në duart tuaja.  Për të siguruar mirënjohjen tuaj, ai siguron që ju të kuptoni se jeni borxhli ndaj tij.  Kur të shlyeni borxhin, do të dëshmoni se sa kujdeseni.  

Tani merrini parasysh ata njerëz modestë që marrin në heshtje çekun, bëjnë çdo gjë për të kryer një detyrë për ju, ju plotësojnë pak në punë, ju sjellin supë pule kur jeni të sëmurë - të gjitha pa kërkuar asnjë mirënjohje, e lëre më shpagim.  Edhe kur i falënderoni, ata shpejt thonë: "Nuk ishte asgjë!"  Ata nuk po përpiqen të fitojnë ose të blejnë miratimin tuaj.  Veprimet e tyre burojnë nga një natyrë bujare dhe e kujdesshme, dhe ata janë mjaft të sigurt për vlerën e tyre dhe marrëdhënien e tyre me ju, sa të mos shqetësohen se sa i vlerësoni ata.  Herën tjetër që dikush bën diçka të mirë për ju ose dikë tjetër, shikojeni atë.  Si matës i besimit, vetëvlerësimit dhe natyrës së kujdesshme, testi i fanfares është shumë i besueshëm.

Shpenzuesit e mëdhenj dhe kopracët

Disa vite më parë u ndodha në një rast në të cilin lindi një mosmarrëveshje midis përfituesve të një gruaje të moshuar që kishte vdekur së fundmi.  Gruaja ishte pjesërisht e verbër dhe jetonte një jetë shumë të izoluar dhe të thjeshtë në të njëjtën shtëpi të vogël që e kishte quajtur shtëpi për njëzet e pesë vjet.  Kur ajo doli në treg bleu atë që ishte në shitje.  Nëse ajo mund të përdorte edhe një kupon, do ishte edhe më mirë.  Miqtë dhe familja e saj e dinin që ajo kishte blerë disa apartamente gjatë viteve, dhe se pasi burri i saj vdiq pothuajse njëzet vjet më parë, ajo i kishte menaxhuar vetë apartamentet.  Ata mendonin se ky ishte më shumë një hobi sesa një profesion.  Në fund të jetës ajo la një pasuri me vlerë shumë të madhe.

Një lloj personaliteti shumë më i zakonshëm është shpenzuesi i madh.  Çfarëdo që bën shpenzuesi i madh, ai e bën për të qenë nga ata klasit të parë: blen rroba të shtrenjta, ha në restorante të shtrenjta, qëndron vetëm në hotele me pesë yje ose gjithmonë fluturon në klas të parë.  Shpenzuesit e mëdhenj nuk janë gjithmonë të pasur.  Njerëzit me të ardhura modeste mund të jenë shpenzues të mëdhenj në terma relativë.  Janë ata që blejnë gjithmonë dhuratat më të shtrenjta, drejtojnë makina që kushtojnë më shumë se kolegët e tyre dhe nxjerrin në pah dollapët dhe bizhuteritë që mund të hanë gjysmën e pagave të tyre.  Çfarë i shtyn njerëzit në ekstreme të tilla: kursimi deri në vetëflijim apo ekstravaganca deri në pikën e shkatërrimit financiar? 

Shumica e njerëzve që janë të kursyer ndaj një gabimi kanë qenë të varfër dikur.  Siç dihet, sfondi socio-ekonomik është një tipar kryesor parashikues, që ka të ngjarë të ketë një ndikim të madh në këndvështrimin dhe sjelljen e një personi.  Shumë njerëz e panë botën e tyre, ose botën e prindërve të tyre, të shkërmoqet gjatë Depresionit të Madh.  Këta njerëz jetuan për një dekadë pa asnjë luks.  Për shumë prej tyre, çdo ekstravagancë personale është e papranueshme. Shkel nevojën e tyre për të ruajtur lisat për dimër që ata janë të sigurt se do të vijnë përsëri.  Disa njerëz jashtëzakonisht të kursyer kanë gjithashtu vetëbesim shumë të ulët dhe nuk mendojnë se ia vlen të shpenzojnë para.  Shpenzuesi i madh shpesh ndan vetëvlerësimin e ulët të personit të kursyer, por e shpreh atë në mënyrë të kundërt.  Ai ka nevojë për t'u bërë përshtypje njerëzve, dhe për këtë arsye, kur ai shpenzon para, i pëlqen të sigurohet që të gjithë të dinë për të.  Është shumë e rëndësishme për të që të shihet si një "person i klasit të parë", sepse, në mendjen e tij, të qenit i klasit të parë i blen atij besueshmërinë dhe respektin që një mënyrë jetese e thjeshtë nuk do ta bëjë.  Shumë shpenzues të mëdhenj nuk mund të përballojnë vërtet ekstravagancat e tyre, por ndihen të detyruar të vazhdojnë të shpenzojnë sepse mendojnë se kjo u siguron atyre miratimin e të tjerëve.  Një test i dobishëm për të vlerësuar pse dikush është një shpenzues i madh është të pyesësh nëse e përkëdhel veten në të njëjtën mënyrë nëse të tjerët janë apo jo të vetëdijshëm për këtë.  Shumica e shpenzuesve të mëdhenj do të jenë të shpejtë për të shpjeguar se ata thjesht shijojnë gjërat më të bukura në jetë dhe mund t'i përballojnë ato.  Nëse e trajtojnë në heshtje prindin e tyre për një udhëtim veror për pushime, dhe kanë një koleksion të shtrenjtë monedhash për të cilin askush nuk e di, ose angazhohen në ndonjë aktivitet tjetër të kushtueshëm, por privat, vetëkënaqja e tyre nuk pasqyron nevojën për t'u bërë përshtypje të tjerëve.  Por nëse shpenzojnë vetëm kur të tjerët kërkojnë, ata po përpiqen të blejnë më shumë sesa thjesht gjëra.  Ata po blejnë miratimin.  Njohja e kësaj për ta është një avantazh i madh kur po përpiqeni të parashikoni sjelljen e tyre.

#ndalohetkopjimi 

#lejohetshpërndarja