Durimi eshte cilesi e mire per sprovat e jetes.Por behet shume i hidhur kur duhet te durosh shumefish dhe ata qe te sprovojne ne sprovat e tua,te sprovojne me pasurine e tyre kur je i varfer,te sprovojne me pronat e tyre kur ti ske as shtepi,te sprovojne me rroba te shtrenjta kur ti ske as te lash ato qe ke,te sprovojne me dy e tre makina kur ti ske as leke per te paguar nje urban per diku,te sprovojne me ushqime neper lokale kur ti ske vecse nje vakt ne dite,te sprovojne me aftesite dhe shendetin e tyre kur ti ske as leke per te blere ilace per semundjen tende,Dikush te mburet me familjen dhe femijet e tij nderkohe qe ti ske mundesite as te martohesh.Ata te sprovojne me begatitet e tyre te cilat i kane nga Zoti,ne vend qe te falenderojne per to dhe te japin prej tyre.Nderkohe qe ti po sprovohesh me fatkeqësitë dhe ben durim per hir te Zotit,ti duhet te durosh dhe mendjemadhesine e tyre.
Prandaj durimi duhet te kete shok vetmine per ta kaluar me lehte sproven,sepse sprova dyfishohet ne shoqerine e mosmirenjohesve.
I varferi nuk ka shume shoke,ndersa i pasuri ka vetem servila.