Jeta po ndërton një strehë kundër pothuajse të gjitha mjerimeve të jetës. Ne e duam lirinë sepse na bën të ndjejmë poezinë e jetës, më e mira që shpirti i ka dhënë jetës, më e mira që shpirti i ka dhënë njeriut është shkurtësia e jetës së tij. Se forcat e verbëra të natyrës njerëzore kanë prodhuar një antijetë.
Ah kjo jetë...
Jeta e ëndrrave dhe zhgënjimeve,
gëzimeve dhe hidhërimeve,
kënaqësive dhe orgazmave,
torturave dhe mashtrimeve,
krimeve dhe luftërave,
jeta kalimtare dhe e shkurtër...
...sepse vitet fluturojnë,
...shumë shpejt plakemi,
e më pas kujtojmë e psherëtijmë,
se vitet nuk falin,
na varrosin e na dënojnë,
dhe na tallin e shpojnë,
çfarë është jeta...nuk e di!
E di vetëm se është një dilemë,
me një kuti surprizash.
Jetë që më rraskapit jetën...
Që më ke lodhur.
Se ma shteron rininë
e më vjedh vitet,
se për çdo ditë të lumtur
më kthen dy dëme.
Një jetë plot shqetësim
që humbet pak nga pak,
jetë në të cilën nëse nuk je aty
vështirë se ka kuptim.
Jetë, e hutuar dhe e pabesë,
mizore dhe e pamëshirshme,
e verbër e shurdhmeme,
E keqe dhe katile,
shteg gjembash e mundimesh,
Ti i pret fytin të varfrit,
E mbyt në një tekë,
Vret për qejf,
Qesh herë pas here.
Plani yt është i pamëshirshëm,
Ti lodhesh, plakesh, torturon
shpesh jep me lugë të zbrazur.
Çdo frikacak tashmë është larguar,
iku dhe është vetëvrarë,
Dhe trimi është këtu, duron, psherëtin
dhe e bën të vuajë,
ti e hidhëron, e errëson, e përkëdhel dhe e vret.
Megjithatë...
Jeta është e vetmja gjë që mbetet...
Pas një stuhie apo një feste.
Gjithçka e keqe apo e mirë që ndodh...
jeta është e vetmja gjë që ka rëndësi
se kur ajo mbaron nuk ka tjetër.
Jetoni jetën tuaj si kurrë më parë,
Shijoni nuancat që ju ndriçojnë
dhe mbani mend
se ka vetëm një jetë.
Jeta është një batak dhe një trëndafil,
Një dhuratë dhe një kamzhik,
Një rrugë dhe një humnerë,
Një orgazmë dhe një plagë,
Një e qeshur dhe shumë të qara,
Padrejtësi dhe çmenduri,
Abuzime dhe krime,
Një sistem kriminal,
thikë, bombë e ai çelës,
Ligje të verbëra e skllavëri,
Dhe të pasurit na çajnë fytin,
Pinë gjak e gëlltitin shpirtra,
Dhe të varfër që nuk jetojnë më,
Vetëm vuajnë e binden,
japin gjëmba dhe trëndafila...
Po sigurisht, gjëja më e madhe...
Është vizioni im poetik i jetës.
Vetëm art, vetëm kaq...
nuk është një klithmë apo pretendim,
është një varg dhe asgjë më shumë.
#ndalohetkopjimi
#lejohetshpërndarja
