Nje dite me kerkove te shprehesha per gjithcka me pak fjale.Keto jane ato fjale qe munda te kuptoja ne veten time.
Te kesh dhimbje ne shpirt dhe te mos mundesh dot ta shprehesh...
Te kesh lot ne sy dhe te duash mos te te pushojne kurre sepse ne kete menyre te clirohet sadopak dhimbja...
Te ndihesh vetmi dhe te mos pranosh askend afer teje...
Te ndihesh i torturuar nga pritja dhe pritja te mos pushoje...
Te ndihesh shpresen por te kesh frike nga zhgenjimi i saj...
Te ndihesh momente gezimi por menjehere te largohesh prej saj...
Te ndihesh deshiren te ecesh perpara por kujtimet te paralizojne vullnetin...
Te ndihesh dashurine e dikujt por e refuzon ate ngaqe nuk mund te duash dike tjeter kur zemra eshte dhuruar njehere...
Te ndihesh dhe te mos mundesh...
Te mundesh por te mos duash...
Te duash por te mos jesh...
Te jesh por te mos kesh...
Te kesh por te mos ndodhe...
Te ndodhe por te mos jetosh...
Kjo eshte nje jetetese midis vdekjes...
Nje paradakos midis te kaluares,te tashmes dhe te ardhmes.!
