Roli dhe përgjegjësitë

Jo çdo femër që martohet meriton të quhet grua,jo çdo grua që lind fëmijë meriton të quhet nënë,jo çdo nënë meriton të quhet prind.
Jo çdo djalë që martohet meriton të quhet burrë,jo çdo burrë që bëhet me fëmijë meriton të quhet baba,jo çdo baba meriton të quhet prind.
Ajo çka të bën femër apo mashkull,grua apo burrë, nënë apo babë është roli dhe përgjegjësitë që i takojnë secilit.

Shkenca dhe morali

Shkenca e mëson njeriun sesi të shpikë mjete jetese,si të jetojë në ajër si zogjtë e të notojë në det si peshqit,por njeriu pa moralin nuk di sesi të jetojë në tokë mes njerëzve!
Teknologjia pa moralin është shkatërrim, morali pa shkencën është fanatizëm.
Këtë gjë e dëshmon fakti se njerëzit më parë ishin të varfër dhe me moral por të bashkuar dhe të kënaqur,ndërsa sot janë të pasur të dhënë pas teknologjisë,por të vetmuar dhe të lodhur.

Ndërgjegjja

Sa e keqe  mund të jetë
një buzëqeshje e deformuar,
Pyes veten,
para kësaj zbrazëtie që më shoqëron,
ku është realiteti
në këtë lloj muzgu të dyshimtë?!
Këtu ka një çmenduri
duke rrahur në mendjen time
po fiton forcë dhe hapësirë
duke larguar paqen e heshtur;
Unë dëgjoj zëra,
justifikime shterpë për asgjë,
që nuk janë
që nuk ishin kurrë
ku i kisha vendosur ato?!
Unë dëgjoj të qeshura me klithma
të dhimbshme,
ankesat e shpirtit,
Unë dëgjoj arsyetime të kota,
Unë dëgjoj justifikime të rreme;
ku është vetmia që më trullos kaq shumë,
ku janë fjalët,
heshtjet,
ku jeni tani,
Ku jeni kur kam nevojë...?
Ku fshiheni kur ju kërkoj,
Nga dilni kur nuk ju dua?!
Pse më torturon o ndërgjegje
kur paqja jote është blerë
me çmimin e shpirtit?!
Çfarë dëshiron të më thuash?!

Kujtimet

Vrasja e kujtimeve të gjymtuara janë pjesë e jetës , është një mënyrë për të humbur jetën duke kthyer shpinën në atë që është tatuzhuar pas retinës suaj dhe në atë që nuk mund të shpëtojë derisa ka gjumë dhe zgjim, erë dhe dëshirë ... Shumë kujtime nuk i duam, nuk duan të ikin, nuk harrohen, por zëvendësohen me dikë apo diçka,me një tjetër histori.
Ne kujtojmë se jemi ne ata që i kontrollojmë kujtimet,por e kemi gabim,janë ato që na kontrollojnë neve.

Të mashtruar nga jeta

Mos u mashtro nga bukuritë e jetës
sepse vdekja i merr të gjitha në një çast të vetëm.
Nëse jep dhe merr duke e ditur në çdo moment që vdekja i merr të gjitha, atëherë nuk je e mashtruar.
Të mashtruar janë ata/o që mendojnë se do jetojnë përjetë duke mos i humbur kurrë ato që kanë.

Princeshë

Dita kur e humbisni bukurinë që nuk e keni pasur kurrë por e keni imagjinuar, çfarë do të bëhet me ju, princeshë ;
Kur ju nuk mund të fshihni realitetin tuaj që mban zi dhe tju vijnë fantazmat për të vizituar, atëherë çfarë do të bëni, princeshë ...
Ka një ditë kur kujtimet nuk shërbejnë për të jetuar ,dhe kostume që na veshin me vetminë... dhe  lot të lagësht për atë që ju ndaloi ujin e jetës... dhe buzëqeshje që qajnë të cilat nuk mund të ndalen...
Ka një jetë kur ëndrra na zgjon nga iluzioni i jetës për të luajtur me vdekjen e papritur...
Ka një person për ty princeshë që nuk të jep shpresën për të jetuar por vdekjen më të bukur...
Princeshë e plagosur,vdis në kujtimet e jetës që iku,dhe rilind në botën e fëmijës që ke humbur...
Unë të pres...

Unë kurrë nuk e takova atë...kjo është e vërtetë por është gjithashtu e vërtetë se e dua ; kjo dashuria është vërtetë një mister. Jam mëse i bindur se dashuria nuk ka bazë në realitet por është një thjesht mendim...!

Unë kurrë nuk e takova atë...kjo është e vërtetë
por është gjithashtu e vërtetë se e dua ; kjo dashuria është vërtetë një mister.
Jam mëse i bindur se dashuria nuk ka bazë në realitet por është një thjesht mendim...!

Ka fjalë..

Ka fjalë
që nuk duhet të thuhen
të ekzistojnë
për heshtjen e syve të pafund
që flasin pas frikës
së heshtjes së gjatë

Ka mundësi
që dëshirojnë të kristalizohen
me një dhimbje në kujtesë

Ka shkëndija të jetës që presin të jetojnë
duke pritur një frymë shprese
për t'u bërë zjarri i dashurisë

Gjithmonë ka një zgjim
që tregon
se dikur,
një ditë,
në një jetë
Ishte një ëndërr
që shpresoi.

Jeta është...

Jeta është kaq e lehtë
kur ke ëndrra,
më shumë se e lehtë
ajo është e bukur.
pa dashuri në jetë,
çdo gjë humbet
dhe vetëm e vërteta ishte fshehur,
fshehur në mes të gjoksit,
Unë jam protagonisti
i një komploti sekondar
në një teatër pa mister,
Unë jam një i vërtetë në një jetë të gënjeshtërt,
Unë jam një justifikim
i një komploti të pashpresë,
Jam një zog
i cili mendoi se dinte të fluturonte,
Unë jam një bashkëpunëtor për asgjënë,
jam  dashuria
dhe unë ende jam...
një shpresë e cila është gjithçka
unë jam historia e botës
jam bota e historisë
e cila fillon nga sytë e tu
jeton në zemrën tënde
dhe kapitulli i saj nuk i përket kësaj bote.

Ka ditë...

Ka ditë të pafundme
si një dhimbje të mprehtë dhe të thatë
të majmur nga momentet të jetës
që përjetësinë
e shohin në një çast të vetëm
duke u bërë pafundësisht
si pamja bosh në sytë e vdekur.

Ka ditë të largëta që vijnë nga askund
në të cilën duke qenë se nuk ekzistojnë
mençuritë ikin të tmerruar
si fytyra e vdekjes.

Ka ditë që perëndojnë
kur ajo duhet të agojë
kur retë qiellore përgjaken
dhe asnjë yll nuk ju udhëzon
sepse nata ngjan si një vello e vdekjes.

Ka ditë që humbasin
dhe nuk kthehen më
si një frymë e fundit
e një shpirti të dalë
në momentin e vdekjes.

Ka ditë që  kthehen
me perëndimin e diellit
me buzëqeshje fëminore
të plakur shpirtërisht
nga rrugëtimi i dhimbjes.

Ka ditë që...
edhe pse ato vazhduan të përsërisnin vetveten
asnjëherë nuk do të kujtohen veçse do mbeten në gjurmët e mbuluara nga pluhuri i harresës.