Vrasja e kujtimeve të gjymtuara janë pjesë e jetës , është një mënyrë për të humbur jetën duke kthyer shpinën në atë që është tatuzhuar pas retinës suaj dhe në atë që nuk mund të shpëtojë derisa ka gjumë dhe zgjim, erë dhe dëshirë ... Shumë kujtime nuk i duam, nuk duan të ikin, nuk harrohen, por zëvendësohen me dikë apo diçka,me një tjetër histori.
Ne kujtojmë se jemi ne ata që i kontrollojmë kujtimet,por e kemi gabim,janë ato që na kontrollojnë neve.