Kërkoj frymëzimin në ngjyrat që lëshojnë hijet kalimtare të çasteve.
Shkruaj poezi, i recitoj erës, psherëtij me nostalgji në shi, kujtoj lamtumirën pas asaj dere, eci rrugës me ironi, emocionohem me këngën e ditës. Ndonjëherë më vjen të bërtas deri në agim nga dritarja ime, kërkoj ushqim për tu frymëzuar nga yjet e qiellit dhe të tokës, duke krijuar ngjyra, duke dëgjuar ato momente të pakrahasueshme brenda petaleve të luleve që shkëlqejnë në pranverë. Përpiqem të zbuloj lumturinë time duke kujtuar atë që një ditë ndjeu zemra ime. Kjo zemër buzëqeshi pavarësisht furtunës që krijoi brenda saj, ajo recitoi me keqardhje ato momente të pashërueshme që unë përshkruaj me trishtimin që çdo rresht fsheh pas vargjeve të këtij shkrimtari. Si të harroj kur zbulova në rininë time atë parajsë të fshehur në sytë e saj, dhe si një zog fluturova drejt petaleve të saj dhe që në muzgun e ngrohtë humba ngrohtësinë e saj ndërsa kjo zemër është varrosur pranë atyre fjalëve që u premtuan se nuk do t'i përdoreshin kurrë më kot. Dhe mbaj mend se si çdo natë të kthjellët, lëvizja drejt dritares sime dhe në hiçin që ofron dhoma ime, bërtisja duke u përpjekur të shfryhesha në detin që fsheh dhimbje të shumta dhe ndjehesha më i qetë nga ky ngushëllim.
#ndalohetkopjimi
#lejohetshpërndarja
