A nuk të ka marrë malli?

A nuk të ka marrë malli?
A nuk ndien dhimbjen e vetmisë?
A nuk e ndien atë ndjesinë torturuese që të krijon një boshllëk në shpirt?
Si arrin ta fshehësh këtë dhimbje nga sytë e të tjerëve?
Më thuaj,ku e mësove aktrimin kaq mirë?
Për sa kohë do shtiresh si e lumtur në sytë e të tjerëve?
Sa kohë do vazhdosh të mashtrosh veten dhe të tjerët me këtë aktrim?
A nuk mendon se një ditë do lodhedh nga e gjithë kjo dhe kur të lodhesh do shpërthejnë lumenj lotësh ku do mbytësh veten dhe të tjerët që të kanë njohur ndryshe?
Çfarë do i thuash vetes kur shpirti yt të të mbytë  në grykë më lotët e zjarrtë?
Mendo pak,sa njerëz do lëndosh atë ditë dhe kush do të të qëndrojë pranë kur të dalë gjithë e vërteta.
Megjithatë,ta zëmë se do shpëtosh nga njerëzit duke aktruar...Po Zotit si do i shpëtosh?