Nëse pret mirësi nga tjetri kur i bën mirë,kjo është tregëti,jo vepër e mirë.
Nëse bën mirësi dhe e përmend më pas, qëllimi yt është t'a poshtërosh atë,jo ta ndihmosh.
Nëse bën mirësi për shkak të pozitës që ka tjetri,ti po servilosesh.
Nëse ke bërë mirësi e më pas je penduar që i ke bërë dikujt,kjo nuk është mirësi por vepër djallëzore e cila nuk u plotësua.
Nëse bën mirësi dhe e harron atë duke e lënë në Dorë të Zotit që të shpërblehesh për të, atëherë je duke jetuar mirë.
Por asnjë vepër e mirë nuk ka për t'u pranuar tek Zoti nëse nuk plotëson dy kushte : të jetë qëllimi i pastër për hir të Zotit dhe të jetë sipas asaj që të ka urdhëruar Zoti.
Kjo është kështu sepse vepër e mirë është ajo e cila është përcaktuar si vepër e mirë jo nga njerëzit por nga Zoti,sepse veprat e mira sipas njerëzve janë relative, ndërsa sipas Zotit janë absolute.
