Ajo iku
Para se të njihja dashurinë vuaja nga mungesa e saj, këtë vuajtje e fshihja duke u tallur me ata që bënin çudira në emër të dashurisë.
Kur njoha dashurinë pushova së qeshuri,u tjetërsova,nuk më njihnin më,bëja si fëmijë,por fillova të vuaj në emër të saj sepse nuk mund ta shijoja plotësisht atë.
Kur humba dashurinë,këto vuajtje u larguan por për çudi erdhën të tjera vuajtje më të rënda.
Mungesa e boshllëkut kur të lë dikush kur ikën,gjurmët e dhimbjes,vetmia me idenë se askush nuk mund të zërë këtë boshllëk, pesimizmi me idenë se nuk jetohet pa këtë dashuri dhe me këtë boshllëk të shoqëron kudo.Të gjitha këto dhe të tjera janë vuajtjet që të bëhen pjesë e jetës ose më mirë vetë jeta sepse pa dashuri ska jetë.Po them atë jetë që jetohet me dëshirën për të jetuar,jo për atë jetë sepse je gjallë midis të gjallëve.
