Luftë nuk bëj por paqe nuk gjej

Çudi!
Luftë nuk bëj por paqe nuk gjej.
Frika dhe shpresa më udhëheqin,
Në zjarr eci por akull ndjehem.
Në rrugët e qiellit nxitoj
por në rrugët e tokës përsëri përfundoj.
Askënd nuk kam por peshën e botës ndjej në shpirt.
Zog i lirë jam por si në burg ndjehem.
As nuk më mbajnë por as nuk më lënë.
Më largojnë por pranga në shpirt më vënë.
As jetë,as vdekje,as dhimbje e kënaqësi nuk ndjej.
Pa sy jam por shoh,pa gjuhë e klithmë nxjerr.
Çdo frymëmarrje vdekjen afron,në lutje shpëtimin pres.
Vetja më përbuz veprën,kënaqësinë shoh në të tjerë vepër.
Qesh mes lotësh,dhëmbshuri dhuroj.
Vdekjen dhe jetën e vë në një peshore.
Për këtë skam vetëm unë faj,faj më shumë ke ti!