Në çdo letër
që lind papritur
në vetmi,në këtë natë të ftohtë dimri,
ka një fillim
ka një heshtje
ka një fjalë
pafundësisht në mundësi
dhe një punë përfundimtare
që ju lë aq të lodhur
që ju bën të harroni kohën
që ju ndalon nga frika
lëvizjet e dyshimta
dhe pafundësia e madhe
që nuk sjell asgjë
që përshtatet në çdo letër
kur ajo lind...
Ndoshta era do të fryjë
diku
atë ditë
në të cilën fillova
për të dëgjuar heshtjen,
ndoshta atë që po dëgjoja
ishe ti,
ndoshta ky ishte thjesht një mendim
në një natë të ftohtë
si era që këndon trishtueshëm
e cila bëhet fjalë kur strukesh në vetmi.
