Qetësia nuk mund të kuptohet nga çdo njeri përveç atyre që kanë arritur në një fuqi të palëkundur dhe të vendosur të gjykimit - pjesa tjetër vazhdimisht bie dhe ngrihet në vendimet e tyre, duke u lëkundur nga një gjendje në tjetrën e duke refuzuar dhe pranuar në mënyrë alternative gjërat. Cili është shkaku i kësaj vajtje-ardhje? Është sepse asgjë nuk është e qartë dhe ata mbështeten në udhëzimin më të pasigurt për opinionin e përbashkët.
Në një ese për qetësinë, kam përdorur fjalën greke euthymia, në të cilën përcaktohet si "të besosh në vete duke besuar se jeni në rrugën e duhur dhe duke mos qenë në dyshim në këtë rrugë, pa ndjekur shtigjet e atyre që enden në çdo drejtim."
Është kjo gjendje mendore, që prodhon qetësi. Qartësia e shikimit na lejon ta kemi këtë besim. Kjo nuk do të thotë që ne gjithmonë do të jemi 100 për qind të sigurt për gjithçka, ose që edhe duhet të jemi. Përkundrazi, është se ne mund të jemi të sigurt se po shkojmë përgjithësisht në drejtimin e duhur që nuk kemi nevojë ta krahasojmë veten vazhdimisht me njerëzit e tjerë ose ndryshojmë mendje çdo tre sekonda bazuar në informacione të reja.
Në vend të kësaj, qetësia dhe paqja gjenden në identifikimin e rrugës sonë dhe në qëndrimin në të: qëndrimin në kurs - duke bërë rregullime këtu dhe atje, natyrshëm - por duke injoruar sirenat shpërqendruese që na bëjnë thirrje të kthehemi drejt shkëmbinjve.
#NdalohetKopjimi
#Lejohetshpërndarja
