Thirrje me pasion

Trupi i lumtur që rrjedh midis duarsh,
fytyrën e dashur, ku unë sodit botën,
ku shpendët qesharakë kopjohen nga të arratisurit,
duke fluturuar në vende ku asgjë nuk është harruar.
Forma juaj e jashtme, si diamanti ose si rubini i fortë,
shkëlqen si dielli që vërshon në duart e mia,
vullkan që më thërret me muzikën e saj intime,
me këtë thirrje të papërcaktueshme mes dhëmbëve të tua...
Unë po pres të vdes, sepse unë e hedh veten në ty, sepse dua të vdes me ty,
sepse dua të jetoj në zjarrin që po ndezim sëbashku,
sepse ky ajër nga jashtë nuk është imi, por frymë e nxehtë e pasionit të çmendur,
se në qoftë se unë afrohem, ne digjemi dhe  buzët tona shkëlqejnë nga një prush i pasionit.
Lërmëni, më lejoni të dukem, i ngjyrosur me dashuri,
fytyra e flakur për jetën e saj të purpurt,
më lejoni të shikoj zërin e thellë të shpirtit,
ku unë vdes aty, dhe unë heq dorë për të jetuar përgjithmonë pa ty.
Unë dua dashuri ose vdekje, dua të vdes në të gjitha,
Unë dua të jem ti, gjaku yt, ajo llavë e zhurmshme,
si lotët të mbyllura brenda gjoksit të bukur.
Kështu ndjen kufijtë e bukur të jetës.
Kjo puthje në buzët e tua si një gjemb i ngadalshëm,
si një dallgë që vallëzoi në një pasqyrë sysh,
si nxehtësia e krahut kur rrethohet nga tjetër krah,
është ende në pritje, për mpleksje  flokësh të virgjër,
një çarje e dritës depërtuese,
thika të lehta ose vdekjeprurëse që kërcënojnë qafën time,
por se ajo kurrë nuk do të jetë në gjendje të shkatërrojë unitetin e kësaj bote të themeluar ndër vite.