Kohë shumë e çuditshme po kalon,
Me frikën e përhapur gjithandej
Por asgjë nuk është e dukshme
Mjegulla është bërë si maskë.
Diçka ka humbur në një situatë
Qielli duket i zbehtë
Ndërsa ata sy duken të ftohtë
Duket sikur hija është larguar nga trupi
Duket sikur diçka po humbet
Frymëmarrja është ndalur
Dhe ndihet sikur shpirt po ndahet nga trupi
Nga kjo botë po shkon me ëndrra të thyera
O dritë e shpresës, ku je fshehur?
Mos u fsheh midis maskave si mjegull
Lërini këta sy të shohin rrezet e shpresës
Le të zgjohet përsëri jeta
Le të digjet vetmia
Le të zhduken hijet e vetmuara.
Çfarë lloj ere është kjo që fryn?
Çfarë atmosfere është kjo?
Shpirti duket se është ngrirë
Dhe koha duket se ka ndalë
Dhe kjo botë po shkon me ëndrra të thyera
Momentet e shkretuara po llogariten për ty
Zemra e plagosur është e etur për ty
Çdo rrahje zemre po të kërkon
Por ju nuk gjendeni askund
Sytë e zbrazët pyesin për ty
Paqja bërtet nga agonia dhe dhimbja
Lumenjtë e gjakut ju përgjërohen
Gjurmët nga ju po shuhen
Shpirti duket se është ngrirë
Dhe koha duket se ka ndalë
Duket se kjo botë po shkon
bashkë me ëndrrat e mia të thyera
Së bashku po japim shpirt duke shpresuar
Emrin tënd në buzët e mia.
