Nuk e admiroj aspak teprimin e një virtyti si vlera, nëse njëkohésisht nuk shikoj teprimin e virtytit te kundert: ashtu si tek e pamundura, qé
zoteronte nje vlere te skajshme dhe nje dashamiresi. Ne rastin e kundert nuk ngrihet, por rrezohet. Nuk deshmon madheshtine e vet, per faktin se ndodhet ne një skaj, por duke prekur njëkohësisht te dy skajet dhe duke mbushur ate qe éshtë ndermjet njerit dhe tjetrit. Por, eshtë e pamundur te bëhet fjalë per nje levizje te papritur te shpirtit ne nje tjeter
te skajeve dhe qe ajo te mos gjendet kurrě veçse ne një pikě, ashtu si prushi i zjarrit. E qofte keshtu, por nése kjo nuk deshmon per shtrirjen e shpirtit, zbulon te pakten zhdervjellesine.