Poezia është dhimbje

Zgjodha poezinë si një mjet për të lehtësuar sadopak dhimbjen por sa më shumë që shkruaja,aq më tepër shtohej dhimbja.
Poezia ime pëlqehej shumë dhe fitoi famë,por kjo nuk e pakësonte dhimbjen time.Nuk e di akoma nëse duhet të shkruaj apo jo poezi për të kënaqur të tjerët,por di që askush nuk pyet për burimin e poezive që më shton dhimbjet.
Jam në një dilemë : Të shkruaj për të kënaqur të tjerët duke vuajtur vetë apo të mos shkruaj më duke rrezikuar të humb famën? Të zgjedh suksesin e poezisë apo të zgjedh të heq dorë nga dhimbja që shkakton poezia?
Më duket e tepruar të them se më duket vetja si një Dostojevsk i cili me kryeveprat e tij botërore shfaqi dhimbjet e tij makabre!
Siç thoshte: Më jepni një dhimbje, t'ju jap një kryevepër!