Miku im, herës tjetër kur të kërkosh gjykime nga ana ime për çështje të ndryshme, dua që ti zgjedhësh me kujdes ato çështje sepse nuk mund të humbas kohën time me çështje të kota.
Ajo që po më ofroni nuk është gjë tjetër veçse shtrembërimi i fjalëve dhe ndarja e rrokjeve. Është e qartë se nëse nuk mund të krijoj disa premisa shumë të ndërlikuara dhe duke zbritur në mënyrë të gabuar t'u heq atyre një gabim që buron nga e vërteta, unë nuk do të jem në gjendje të bëj dallimin midis asaj që është e dëshirueshme dhe asaj që duhet të shmanget! Më vjen turp! Burra të moshuar siç jemi, po merremi me një problem koti, kur duhet që janë thjesht lojra fjalësh !
A mund të trajtojmë me seriozitet çështje të tilla :
"Miu'' është një rrokje. Tani një mi ha djathin e tij; prandaj, një rrokje ha djathë. ” Tani supozoni që nuk mund ta zgjidh këtë problem; shiko çfarë rreziku varet mbi kokën time si rezultat i një injorance të tillë! Çfarë halli ! Pa dyshim që duhet të kem kujdes, ose një ditë do të kap rrokjet në minj, ose, nëse rritem i shkujdesur, një libër mund të gllabërojë djathin tim!
Ose themi ndryshe : silogjizmi i mëposhtëm nuk është akoma më i mprehtë: "'Miu' është një rrokje. Tani një rrokje nuk ha djathë. Prandaj një mi nuk ha djathë ". Çfarë marrëzie fëminore! A i mbledhim vetullat mbi këtë lloj problemi? A i lëmë mjekrat tona të thinjen për këtë arsye? A është kjo një çështje që ne duhet të mësojmë me fytyra të lodhura dhe të zbehta?
A do ta dinit vërtet se çfarë filozofie i ofron njerëzimit kjo lojë? Filozofia ofron këshilla. Vdekja thërret një njeri dhe varfëria e tremb një tjetër; një i tretë shqetësohet ose nga pasuria e fqinjit të tij ose nga pasuria e tij. Filani ka frikë nga fati i keq; një tjetër dëshiron të largohet nga fati i tij i mirë. Disa trajtohen keq nga njerëzit, të tjerët nga iluzionet. Atëherë, pse më krijoni lojëra të tilla si këto? Nuk është asnjë rast për shaka; ju jeni mbajtur si njeri i dobishëm për njerëzimin e palumtur.
#NdalohetKopjimi
#Lejohetshpërndarja
