Ne nuk jemi në gjendje as ti përgjigjemi përkufizimit të pafajësisë, që megjithatë është nga më të ngushtët. Disa gabime ne i kemi bere , disa te tjera i kemi menduar,disa të tjera i kemi uruar e të tjera ende i kemi perkrahur ; ne disa raste, jemi të pafajshëm, që nuk ia kemi dalë dot.Le të mendojmë për të gjitha këto dhe le të jemi më të drejtë me fajtorët dhe më të urtë ndaj qortimeve. Dhe asnjëherë nuk duhet të zemërohemi kundër njerëzve të virtytshëm (përndryshe, ku do të ndalej zemërimi ynë?), aq me pak te akuzojme Zotin që ti i kërkon mos t’i pësojmë të gjitha fatkeqësitë që na vijnë. Por ti do të më thuash: “Megjithatë, ne na kanë mësyrë vuajtjet dhe sëmundjet.” Do të na duhet me domosdo që, në një mënyrë ose në një tjetër, ta braktisim këtë strehë të rrënuar që na ka rënë për pjesë. Në qoftë se të thonë për dikë që ai ka folur keq për ty, mendo se mund ta kesh nxitur edhe ti me ngacmimet e tua; sill ndër mend të gjithë ata, për të cilët ti flet keq. Shkurt, duhet të mos harrojmë se disa nuk na fyejnë, por na e kthejnë atë; disa të tjerë na fyejnë për të mirën tonë, të tjerë ende nga detyrimi ose nga padija, dhe, edhe ata që e bëjnë një gjë të tillë me vetëdije, nuk kanë për qëllim fyerjen: dikush nuk ka mundur t'i bëjë ballë joshjes nga një fjalë e mirë, një tjetër nuk donte të na zinte rrugën, por nuk mund t’i përmbushte detyrat e veta pa na shmangur nga rruga e tij.
Shpesh, lajkatari lëndon duke dashur të lajkatojë.
Në qoftë se sjellim ndër mend sesa dyshime të pambështetura i kemi ushqyer vetvetes, sa herë rastësia u ka dhënë pamjen e poshtërimit shërbimeve që kemi kryer, sa herë urrejtja e ushqyer në fillim është shndërruar më pas në dashuri, atëherë zemërimi nuk do të na mundë menjëherë, sidomos po t’i themi vetes, për çdo fyerje, me zë të ulët: “Edhe unë e kam bërë këtë.” E ku ta gjejmë një gjykatës kaq të drejtë? Pikërisht ai që pranon t'ia hedhe sytë gruas së tjetrit, lakmon gruan e tjetrit dhe i jep vetes të drejtën ta joshë, sepse i takon një tjetri; pikërisht tradhtari shkel, më e pakta, besnikërinë, besëpreri ndjek nga pas gënjeshtrën, ngacamani tërbohet kur e sulmojnë me të drejtë; i paturpshmi nuk pranon të tërhiqet nga padia kundër te dobteve.Ndërsa veset e të tjerëve i kemi para syve, ato tonat i kemi pas kurrizit. Kjo është arsyeja që një baba qorton të birin për dreka-darkat që ai vetë i shtronte pafundësisht më shumë se i biri, që njeriu i shthurur nuk i fal asgjë shthurjes së të tjerëve, që tirani acarohet nga vrasësi, që sakrilegjbërësi dënon vjedhjen. Shumica e njerëzve inatosen me keqbërësin, dhe jo me keqbërjen. Ne do të bëhemi më të duruar në qoftë se do të këqyrim vetveten, duke thënë: “Po unë, nuk kam qenë ndonjëherë fajtor për një veprim të tillë? Nuk kam bërë asnjëherë nga këto gabime? A kam ndonjë përfitim që t’i dënoj ato?”
Ja pse cdo njeri duhet te filloje nga vetja ne fillim,para se te gjykoje tjetrin.
