Reflektime
Mbi pasimin verbërisht të dikujt duke vrarë mendimin e tij.
Një pemë e vetme nuk është e jashtëzakonshme nëse i gjithë pylli ngrihet në të njëjtën lartësi.
Poezia është e mbushur me thënie të këtij lloji, dhe po kështu edhe historia. Për këtë arsye nuk do të mendoja se këto thënie i përkasin dikujt sepse ato janë pronë e përbashkët dhe janë prerazi tonat. Megjithatë, ato janë më të rëndësishme tek njëri sesa tek tjetri, sepse shfaqen në intervale të rralla dhe kur nuk i pret, dhe sepse është për t'u habitur që fjalët duhet të thuhen në çdo kohë nga një njeri që e bëri praktikë të rrjedhshme. Për atë e mbajnë shumica e personave. Në këtë vëllazëri, çdo gjë që shpreh njeriu është thënë nën udhëheqjen dhe komandimin e një autoriteti të vetëm. Nuk mund, të mbaj mend, pavarësisht se përpiqemi, të zgjedhim ndonjë gjë nga një mori kaq e madhe gjërash po aq të mira. Vetëm i varfëri numëron kopenë e tij. Kudo që të drejtoni vështrimin tuaj, do të takoheni me diçka që mund të dallohet nga pjesa tjetër, nëse konteksti në të cilin e lexoni nuk do të dallohej njësoj. Për këtë arsye, hiqni shpresën se mund të kurseni, me anë të epitomeve, mençurinë e burrave të shquar. Shikoni në mençurinë e tyre si një e tërë; studioni atë si një e tërë. Ata janë duke punuar me një plan dhe duke thurur së bashku, rresht pas rreshti, një kryevepër, nga e cila asgjë nuk mund të merret pa u dëmtuar në tërësi. Kontrolloni pjesët e ndara, nëse dëshironi, me kusht që t'i shqyrtoni ato si pjesë të vetë njeriut.
Nuk është vetëm një grua e bukur që i vlerësohet kyçi i këmbës ose krahu, por është pamja e përgjithshme e saj e cila të bën të admirosh tiparet e saj. Sidoqoftë, nëse këmbëngulni, unë nuk do të jem dashakeq me ju, por bujar; sepse ka një mori të madhe të këtyre pasazheve; ata janë shpërndarë me bollëk - nuk kanë nevojë të mblidhen së bashku, por thjesht të merren. Ato nuk pikojnë përpara herë pas here; ato rrjedhin vazhdimisht. Ata janë të pandërprerë dhe janë të lidhur ngushtë. Pa dyshim që do të ishin me dobi të madhe për ata që janë akoma fillestarë dhe adhurojnë jashtë faltores; sepse maksimat zhyten më lehtë kur ato shënohen dhe kufizohen si një pjesë vargu. Kjo është arsyeja pse ne u japim fëmijëve një proverb, ose atë që grekët e quajnë Chria , që të mësohet përmendësh; kjo lloj gjëje mund të kuptohet nga mendja e re, e cila ende nuk mund të mbajë më shumë.
Sidoqoftë, për një njeri, përparimi i të cilit është i qartë, të ndjekë nga pas verbërisht thënie të zgjedhura dhe të mbështesë dobësinë e tij në thëniet e të njohura dhe më të shkurtra dhe të varet nga kujtesa e tij; kjo është përçmuese; është koha që ai të mbështetet në vetvete. Ai duhet të bëjë maksima të tilla dhe të mos i mësojë përmendësh ato. Sepse është e turpshme edhe për një plak, ose për atë që ka parë pleqërinë, të ketë njohuri për një libër shënimesh. "Kjo është ajo që më tha filani ." Por çfarë keni thënë ju vetë? "Ky është mendimi i filanit." Por cili është mendimi juaj? Për sa kohë do të marshoni nën urdhrat e një njeriu tjetër? Merrni komandën dhe shqiptoni ndonjë fjalë të cilën pasardhësit do ta mbajnë mend. Shfaq diçka nga veprimet e tua. Për këtë arsye unë mendoj se nuk ka asgjë të shkëlqyeshme në të gjithë njerëzit e tillë si këta, të cilët kurrë nuk krijojnë asgjë vetë, por gjithmonë përgjojnë në hijen e të tjerëve, duke luajtur rolin e interpretuesve, kurrë nuk guxojnë të bëjnë një herë në praktikë ato që kanë qenë kaq gjatë të mësuara. Ata i kanë ushtruar kujtimet e tyre në materialin e njerëzve të tjerë.
Por është një gjë tjetër të kujtohet diçka, dhe një gjë tjetër të dihet. Të kujtuarit është thjesht mbrojtja e diçkaje që i është besuar kujtesës; të dish gjithsesi do të thotë ta bësh gjithçka tënden; do të thotë të mos varet nga kopja gjatë gjithë kohës duke i kthyer vëmendjen mjeshtrit.
"Kështu tha filani, kështu mendoi fisteku, vërtet!"
Le të ketë një ndryshim midis vetes dhe librit tuaj! Për sa kohë do të jeni nxënës imitues? Tani e tutje bëhu edhe mësues! "Por pse", pyet, "a duhet të vazhdoj të dëgjoj leksione mbi ato që mund të lexoj?" "Zëri i gjallë," përgjigjet dikush, "është një ndihmë e madhe". Ndoshta, por jo zëri që thjesht e bën veten zëdhënësi i fjalëve të tjetrit dhe kryen vetëm detyrën e postierit dhe reporterit. Merrni parasysh edhe këtë fakt. Ata që nuk e kanë arritur kurrë pavarësinë e tyre mendore fillojnë, në radhë të parë, duke ndjekur verbërisht udhëheqësin edhe në rastet kur të gjithë e kanë braktisur liderin; pastaj, në radhë të dytë, ata e ndjekin atë në çështje ku e vërteta ende po hetohet. Sidoqoftë, e vërteta nuk do të zbulohet kurrë nëse pushojmë të kënaqur me zbulimet e bëra tashmë. Përveç kësaj, ai që ndjek një tjetër jo vetëm që nuk zbulon asgjë por as nuk po heton atë që mëson. Po pastaj? A nuk duhet të ndjek gjurmët e paraardhësve të mi? Unë vërtet do të përdor rrugën e vjetër, por nëse gjej një që është më e butë për të udhëtuar, unë do marr atë rrugë. Burrat që kanë bërë këto zbulime para nesh nuk janë zotërit tanë, por udhëzuesit tanë. E vërteta qëndron e hapur për të gjithë; akoma nuk është monopolizuar. Dhe ka shumë që ka mbetur edhe për pasardhësit për të zbuluar.
#NdalohetKopjimi
#Lejohetshpërndarja
