Unë jam mirë me shëndet dhe i qetë me fatin dhe nëse e mendoni veten të denjë të bëheni zotëri, duhet të jeni dhe ju. Përfitimi do të jetë i imi, nëse mund t'ju tërheq nga përmbytjet e mërzisë në të cilat jeni duke u mbytur pa shpresën se do të dilni. Sidoqoftë, unë ju lutem dhe ju lutem, nga ana juaj, që ta lini mençurinë të zhytet në shpirtin tuaj dhe të provoni përparimin tuaj, jo vetëm me fjalë ose shkrime, por me guxim të zemrës dhe ulje të dëshirave. Ballafaqoni fjalët tuaja me veprat tuaja. Shumë i ndryshëm është qëllimi i atyre që flasin dhe përpiqen të fitojnë miratimin e një turme dëgjuesish, dhe shumë më ndryshe se i atyre që tërheqin veshët e të rinjve dhe përtacëve nga argumente të shumëanshme ose të rrjedhshme; Urtësia na mëson të veprojmë shumë, të flasim pak; i jep secilit njeri atë që atij i duhet që të jetojë sipas standardeve të tij, që jeta e tij të jetë në harmoni me fjalët e tij dhe që, më tej, jeta e tij e brendshme të jetë e një ngjyre dhe në harmoni me të gjitha aktivitetet e tij. Unë them, kjo është detyra më e lartë dhe prova më e lartë e mençurisë - se vepra dhe fjala duhet të jenë në përputhje, që një njeri të jetë i barabartë me veten në të gjitha kushtet, dhe gjithmonë i njëjtë. "Por," përgjigjeni ju, "kush mund ta mbajë këtë lloj standardi?" Shumë pak, për të qenë i sigurt; por ka disa. Është vërtet një ndërmarrje e vështirë dhe nuk them që i Dituri gjithmonë mund të mbajë të njëjtin ritëm. Por që ai gjithmonë mund të udhëtojë në të njëjtën rrugë.
Vëzhgoni veten, pra, dhe shikoni nëse veshja juaj dhe shtëpia juaj janë në kundërshtim, nëse e trajtoni veten me bujari dhe familjen tuaj në mënyrë të kursyer, apo nëse hani darka të kursyera dhe megjithatë ndërtoni shtëpi luksoze. Ju duhet të lidheni, një herë e përgjithmonë, me një normë të vetme për të jetuar dhe duhet të rregulloni tërë jetën tuaj sipas kësaj norme. Disa njerëz e kufizojnë veten në shtëpi, por ecin me mendjemadhësi para publikut; një mosmarrëveshje e tillë është një gabim dhe tregon një mendje të lëkundur e cila ende nuk mund të mbajë ekuilibrin e saj. Dhe mund t'ju them, më tej, se nga lind kjo paqëndrueshmëri dhe mosmarrëveshje veprimi dhe qëllimi; kjo është për shkak se askush nuk vendos për atë që dëshiron, dhe, edhe nëse e ka bërë këtë, ai nuk ngulmon në të, por kërcen herë andej e herë këndej; jo vetëm që ai ndryshon, por ai kthehet dhe rrëshqet përsëri në sjelljen që ai e ka braktisur dhe dëmtuar.
Prandaj, për të vendosur përkufizimet e lashta të mençurisë dhe për të përfshirë të gjithë mënyrën e jetës njerëzore, unë mund të kënaqem me sa vijon: "Çfarë është mençuria? Gjithmonë duke dëshiruar të njëjtat gjëra, dhe gjithmonë duke refuzuar të njëjtat gjëra. ”
Ju mund të justifikoheni nga shtimi i një kushti të vogël - se ajo që dëshironi, duhet të jetë e drejtë; pasi që asnjë njeri nuk mund të kënaqet gjithmonë me të njëjtën gjë, përveç nëse është e drejtë. Për këtë arsye njerëzit nuk dinë se çfarë dëshirojnë, përveç në momentin aktual të dëshirës; asnjë njeri nuk vendosi njëherë e përgjithmonë të dëshirojë ose të refuzojë. Gjykimi ndryshon nga dita në ditë, ndryshon dhe në të kundërtën, duke bërë që një njeri të kalojë jetën e tij në një lloj loje. Ecni, pra, siç keni filluar; mbase do të të çojnë drejt përsosmërisë, ose në një pikë që vetëm ti e kupton se ende nuk ka përsosmëri por përpjekje drejt saj.
- Do thoni ju : "Por çfarë do të bëhet nga familja ime e mbushur me njerëz pa të ardhura?" Nëse pushoni së mbështeturi atë turmë, ajo do të mbështesë vetveten; ose ndoshta do të mësoni nga bujaria e varfërisë atë që nuk mund ta mësoni me mirësinë tuaj. Varfëria do të mbajë për ju miqtë tuaj të vërtetë dhe të sprovuar; do të shpëtoni nga njerëzit që nuk ju kërkonin për veten tuaj, por për diçka që keni. Sidoqoftë, a nuk është e vërtetë që ju duhet ta doni varfërinë, qoftë vetëm për këtë arsye të vetme - që do t'ju tregojë ata nga të cilët jeni të dashur? O kur do të vijë ajo kohë, kur askush nuk do të thotë gënjeshtra për të të lavdëruar! Prandaj, lejo që mendimet, përpjekjet, dëshirat e tua të ndihmojnë të të kënaqin me vetveten tënde dhe me të mirat që burojnë nga vetja jote; dhe bëj të gjitha lutjet e tua të tjera për ndihmën e Zotit! Çfarë lumturie mund të vijë më afër shtëpisë tuaj?
Do të thotë shumë të mos prishësh intimitetin me pasuri; dhe është me të vërtetë i madh ai që është i varfër në mes të pasurive. "Po, por nuk e di," thua ti, "se si njeriu për të cilin do të flasësh do të durojë varfërinë, nëse bie papritmas në të." As unë, nuk e di nëse i varfëri për të cilin flisni do të përçmojë pasuritë, nëse papritmas bie në to; në përputhje me rrethanat, në rastin e të dyve, është mendja që duhet vlerësuar, dhe ne duhet të hetojmë nëse njeriu yt është i kënaqur me varfërinë e tij dhe nëse njeriu im nuk është i kënaqur me pasuritë e tij. Përndryshe, shtrati i krevatit dhe leckat janë provë e lehtë e qëllimeve të tij të mira, nëse nuk është bërë e qartë se personi i interesuar i duron këto sprova jo nga nevoja, por nga preferenca. Sidoqoftë, është shenjë e një fryme fisnike të fitosh mbi dëshirat. Dhe ato janë të lehta për t’u duruar, kur ju i vini ato në një prove, ato janë edhe të këndshme; sepse ato përmbajnë një ndjenjë lirie dhe kujdesi - dhe pa këtë asgjë nuk është e këndshme.
Unë e konsideroj thelbësore, pra, të bëj siç ju kam thënë në një shkrim që njerëzit e mëdhenj shpesh e kanë bërë: të rezervojmë disa ditë në të cilat ne mund të përgatitemi për një varfëri të vërtetë me anë të një varfërie fisnike. Ka edhe më shumë arsye për ta bërë këtë, sepse ne kemi qenë të zhytur në luks dhe i konsiderojmë të gjitha detyrat si të vështira. Përkundrazi le të zgjohet shpirti nga gjumi i saj dhe le të nxitet e të kujtohet se natyra ka përshkruar shumë pak për ne. Asnjë njeri nuk lind i pasur. Çdo njeri, kur e sheh për herë të parë dritën, urdhërohet të jetë i kënaqur me qumësht dhe lecka. I tillë është fillimi ynë, e megjithatë pasuritë janë shumë të vogla për ne!
Këshillat e mia po ti përmbledh që mos ti harrosh kurrë dhe ti mbjellësh në shpirt:
" Pa qënë fisnik mos kërko të jesh në varfëri.
Nëse je i varfër, pasurohu me vlera.
Nëse pasurohesh, mos u varfëro në shpirt.
Nëse jeton në brenga, nuk të shijon as pasuria dhe as varfëria.
Nëse frikësohesh nga varfëria apo humbja e pasurisë, ti ke humbur veten.
Nëse shpirti yt është i qetë në varfëri dhe pasuri, ruaje këtë qetësi si pasuria më e çmuar."
