Saturday, December 16, 2017

Jetë e pakohë

Mbaje këtë bukë  të kupës qiellore
më ushqejë deri në frymën e fundit.
Se këto fusha janë aq të ashpra dhe aq të pastra.
Ji i mirë për mua çdo ditë,
Se nëse në kohën e verës duart e mija ndriçojnë,
me ngjyrë, me hithrat, që kur vjen dimri,
unë i ndiej ata si acar në çatinë time.

Se kur më duket se kam rënë,
sepse ata më kanë rrëzuar,
Unë vetëm jam gjunjëzuar në qendrën time.

Se nëse dikush më godet shumë për vdekje,
vetëm se ndjej flladin e pyllit me pisha, shushurinë e burimit të qetë të agonisë.

Nëse jeta është një fund,
çfarë moti  sjell jeta, duke vallëzuar me shiun në krye,
deri atje unë qetësohem përgjithmonë,
gjaku im shkrihet në ngjyrë blu.
Se nëse dikush, papritmas, erdhi dhe më copëtoi
sa mbolla buzëqeshje në sytë e saj,
mbolla të qara në retë e shpirtit tim.

Më kthe në një re, më kthe në një bimë,
që janë ende sytë e mi, dy sy,
në sytë pa lot e pa trishtim.

Se nëse ka sëmundje në shpirt ,do të më shërojë paqja,
të jetë vetëm fillimi i rilindjes sime.
Se në qoftë se unë puth do duket si puthje deri në vdekje,
që dashuria të mundi vdekjen me atë puthje.

Se në qoftë se unë dorëzoj mendjen time dhe ndaloj hapat e mia,
që nëse mbyll gojën time për t'ju thënë gjithçka,
dhe unë të ndaloj larjen e gjakut tashmë të mbjellë,
se nëse i mbyll sytë dhe fitoj pa luftuar
(fitore në të cilën unë nuk jam fitues).

Unë ju kam  ju, të heshur nga larg,
ose për atë diell të dëshpëruar që është borë,
ku asgjë nuk është gjithçka.

Kjo frymë kërkon paqe ,nuk do muzikë njerëzore,
që të jetë dëshira ime e fundit, sepse e dini
që, për ata që marrin frymë në paqe dhe në mbarë botën, melodia e besimit është brenda tij dhe në të ai merr frymë.

Nëse ai insiston në vdekje,
se në qoftë se përparon mosha,
dhe gjithçka,
dhe gjithkush,
rreth meje ata duket se po largohen shpejt.
Unë do mund botën më në fund, në atë dritë,
çfarë mungon asaj i mungon.

Dhe zjarri i saj...ehh...
Shkoj të zhvishem si një flakë,
si një qiri,ngadalë, shumë ngadalë,
se si yjet rrotullohen në sytë e mi,
përfundimisht,përgjithnjë,për t'u hapur diku tjetër,në një jetë të pakohë...