Mos i bëj gjërat me pahir, as në mënyrë individualiste pa i shqyrtuar ato me kujdes, apo duke lejuar që të të bëjnë për vete; mos e zbukuro mendimin tënd me fjalë të bukura; mos thuaj shumë fjalë, mos bëj shumë gjëra. E më tej: besimi që ndodhet brenda teje le të jetë prijëse e një qenieje burrërore, të pjekur, pjesëtar i bashkësisë qytetare, prijës i vetvetes , i një sunduesi, i një njeriu që është vënë në gjendjen shpirtërore të atij që pret shenjën për t’u tërhequr nga jeta, i gatshëm për të ndërprerë lidhjet, pa pasur nevojë për një amanet apo për dikë që të jetë dëshmitar. Brenda vetes, qetësi dhe nga jashtë asnjë nevojë për ndihmë, asnjë domosdoshmëri për paqe nga ana e të tjerëve. Duhet të jemi vetë të drejtë, jo të na ndreqin të tjerët.
