Të bësh atë që do dhe ta duash atë që bën!
Ka një dallim të theksuar midis asaj që bën me dëshirë dhe asaj që bën i detyruar.
Mirëpo jo gjithmonë zgjedhim në jetë atë që duam sepse kjo nuk varet gjithnjë nga ne,prandaj jeta na detyron të zgjedhim diçka të detyruar.
Do ishte fat i madh të bësh në jetë atë që ti do por akoma më mirë do të ishte të doje atë që ke zgjedhur të bësh.
Edhe pse në jetë nuk zgjedhim gjithnjë atë që duam,të paktën ta duam atë që bëjmë!
Mirëpo kjo është shumë e rrallë sepse duke qenë se zgjedhim të detyruar,si mund t'a duam atë gjë të detyruar?
Jeta është e tillë!
Dhe ne duhet të pranojmë jetën siç na vjen me një kënaqësi.Duke qenë të kënaqur me çfarë na sjell jeta,ne e jetojmë jetën e tashme me kënaqësi,duke futur ndjenja pozitive në të!
Është shumë e veshtirë të gjesh dikë sot që të bëjë një jetë duke i patur të dyja opsionet,kjo sepse të bësh atë që do,duhet të punosh fort për të arritur aty tek ajo që do.
Por jo të gjithë e duan më pas atë që kanë arritur edhe pse e kanë dashur.
Pse ndodh kjo?!
Sepse nuk është ai që ka zgjedhur për jetën e tij,por kanë zgjedhur të tjerë për të.
Prandaj nuk gjejnë kënaqësi në atë që bëjnë.
Por nëse gjen kënaqësi në diçka tjetër edhe pse nuk ke punuar për të arritur aty,kjo do të thotë se ti e do atë që bën.Kjo që ti do,përcakton se kush je në të vërtetë.
Dikush mund të thotë : Punën që unë bëj nuk e dua por e bëj me dëshirë sepse më sjell fitim më të lartë se ajo që unë dua të bëj me dashuri!
Këtij i themi : " Fitimi nuk është gjithçka, fitimi është thjesht një çështje siguracioni.
Puna që bën pa dashuri rrezikon të të sjellë herët a vonë,një çekuilibër psikologjik,mungesë pozitiveti në jetë,në familje,në shoqëri pasi aty ku nuk je vetvetja,kurrë s'ke për të jetuar,por duke mbijetuar"!
Prandaj,nëse doni një shëndet dhe harmoni në veten dhe rrethin ku jetoni,bëni atë që doni dhe duajeni atë që bëni.
Dashuria për punën dhe puna e bërë me dashuri krijojnë jetën e dëshiruar!
