Parimi i lartë brenda nesh, kur është në përputhje me natyrën, ka ndaj ngjarjeve një prirje të tillë, që mund ta ndryshojë gjithnjë fare lehtë në lidhje me atë çka është e mundur dhe e lejuar. Në të vërtetë nuk pëlqen asnjë çështje të përcaktuar, por ndjek, me mirëbësim, shtysën e tij në synimet më fisnike dhe nga gjërat që i kundërvihen ai merr shkas për veten, ashtu si zjarri kur e bën të tijën atë që ndodhet brenda tij një qiri do të ishte shuar: zjarri i ndezur, përkundrazi, aty për aty pushton gjithçka që i hidhet sipër, e përpin dhe pikërisht nga kjo merr ushqimin për të flakëruar akoma më shumë.
