Eleganca e gjuhës

Eleganca e gjuhës tënde është një përkthim
i elegancën së mendjes tënde, kështu që
mos e ngri.


Hyrja në sytë e tu

E di që hyrja në sytë e tu është një iluzion.
Dhe e di që po të futem aty është vetëvrasje.


Të qarët nuk është dobësi

Të qash nuk është një dobësi e jotja. Nga
momenti që ke lindur, është provë që të qarët është e natyrshme.


Dhe pastaj dola me të...

Dhe pastaj dola me të...në çastet e një përqafimi...lotët u shpërndanë nga faqja e saj,si petalet e një trëndafili të lagur.


Ndjenja e dhimbjes

Ndjenja e dhimbjes është e barabartë,ndërsa rezultatet e saj ndryshojnë..
Është Zoti atje lart që po qëndron mbi të.


Dhe mosha vazhdon

Dhe mosha vazhdon...
Dhe ndjej se në ditët që do të jemi së
bashku,koha pasi të na dhurojë ndryshkun në trupat tanë, një ditë do të kthehet për të na dëgjuar...të rikthejë dhe njëherë vitet e moshës... sepse shpirtërat tanë të dashuruar kanë për të mbetur të gjallëruar duke mposhtur vitet të hedhura mbi supe.


Pa ty

Pa ty...
Nuk ka parfum të bukur.
Ti je historia e të gjitha parfumeve.


...dhe në fund mendja u lodh duke ju dorëzuar shpirtit që nuk fle kurrë...

...dhe në fund mendja u lodh duke ju dorëzuar shpirtit që nuk fle kurrë...

Të dhëmb të marrësh atë që ke dëshiruar ndërkohë që ke humbur kohën për t'a shijuar.

Të dhëmb të marrësh atë që ke dëshiruar ndërkohë që ke humbur kohën për t'a shijuar.

Kush e di sa herë kam tentuar

Kush e di sesa herë kam tentuar të shkruaj për dashurinë tonë,për këtë histori të rrallë e cila nuk të do shkruhet kurrë ashtu siç duhet dhe nuk do t'ja tregojmë dot botës ashtu siç duan ta dinë,pasi çdo fjalë që do hidhja në letër do e varfëronte pasurinë emocionale që kemi ndaj njëri tjetrit.
Shpesh kam shkruar për tema dashurie,duke bërë herë pas herë poetin, filozofin dhe psikologun,shkrime këto që janë vlerësuar nga lexues të ndryshëm anë e mbanë botës por asnjëherë nuk kam arritur të shkruaj si një i dashuruar.
Të shkruash si i dashuruar është tepër e vështirë sepse kurrë nuk mund të jesh i zoti të derdhësh gjithçka që ndjen në një copë letër të bardhë.
Megjithatë,mund të arrij të shpreh deri diku atë çfarë ndjej për ty,të tregoj një pjesë të botës e cila dëshmon për një dashuri të veçantë,një dashuri e pjekur.
Pjesën tjetër të botës e kam rezervuar për momentet tona të cilat nuk mund të hidhen në letër pasi askush nuk mund t'i kuptojë,por askush nuk meriton të dijë përveç teje,pasi e kam ruajtur si një dhuratë të përjetshme si një simbol infiniti.
Të shpreh atë çka është për ty do shkruhet në pllakën e kësaj bote të përkohshme,një pllakë të artë të cilën do e marrim me vete në përjetësi.

Të dhemb?

Je strukur në atë errësirën e dhomës me pyetje të shumta që mendja jote ka frikë nga përgjigjet që do marrë nëse jeta jote merr një drejtim tjetër?
E di,kjo është çështje pasigurie,jo mungesë shprese.
Por çfarë të bësh?
Kjo është jeta që të është dhënë për të jetuar,askush tjetër nuk ka bërë një jetë tjetër nga ajo që i mundësohet çdo kujt!
E di pse?
Sepse të gjithë jemi kalimtarë ku secili prej nesh do jetë i ngarkuar me sprovat e tij.
Mendon se ti je ndryshe nga të tjerët?
Çfarë bën ndryshe nga të gjithë?
Mendon se nuk e meritoje?
Atëherë, çfarë ke bërë ti që ke merituar gjithçka që ke dhe je?
Të dhemb e vërteta,hë?!
Sigurisht që po... sigurisht që të dhemb por ja që dhimbja është ajo që të bën të vërtetë,të tregon ai që je në të vërtetë,të tregon çka do në të vërtetë,të tregon miqtë e vërtetë,të zbulon shumë gjëra të vërteta të cilat nuk i njihje më parë.
Kjo është pra arsyeja e dhimbjes...!

Sa shumë e sa pak

Sa shumë e sa pak...

Sa shumë vetmi që shoh,sa shumë ftohtësi krahësh,sa shumë buzë të vrara nga turpi,sa shumë frikë tek supet e mbledhura nëpër cepa rrugësh,në dhomë,a diku tjetër ku lotët ndezin zjarre për të lehtësuar sadopak dhimbjen që sjell vetmia.
Sa shumë fytyra të ngrira nga ndrydhja e emocioneve të pa shfaqura nga frika e dobësisë në sytë e kufomave që ecin përkrah turmës,ku secili prej tyre fsheh një botë tjetër nga ajo që jeton.
Sa shumë botë të ndryshme dhe të fshehta,botë të përgjakura nga plagët e mbledhura në kohë të qelbëzuara nga indiferenca e shtirur për pak ego.
Sa shumë të dhimbshme këto çaste tek i sheh me syrin e pamundësisë për t'i zgjuar nga monotonia vrastare ku kanë rënë në mungesë të optimizimit hyjnor.
Sa shumë enigma të thurura me shtiza djallëzore të cilat presin të shpërngulen në një botë tjetër ku gjithçka do lexohen qartësisht të gjitha përgjigjet.
Sa shumë plane për një jetë që nuk jetohet,një jetë e cila gjendet në kokë, ndërkohë që jeta po jetohet jashtë saj duke mos u bërë skllav i saj.
Sa shumë buzëqeshje të humbura nga frika se mos ja dhurojnë personit të gabuar, ndërkohë që mund të jesh personi i duhur për ta shpëtuar atë nga një zemër e ftohtë.
Sa shumë gjëra e sa pak shije...
Sa shumë arritje e sa pak fitore...
Sa shumë pasion e sa pak kohë për dashuri...
Sa shumë buzëqeshje e sa pak lumturi...
Sa shumë kemi e sa pak që jemi...
Sa shumë jetë e sa pak jetojmë...
Sa shumë vdekje e sa pak mall...
Sa shumë botë e sa pak vend...
Sa shumë mendje e sa pak mendime...
Sa shumë njerëz e sa pak njerëzillëk...

O dashuri e bukur, që lule na dhuron, ti që të jep aromën, pse me gjemba na shpon?

O dashuri e bukur,
që lule na dhuron,
ti që të jep aromën,
pse me gjemba na shpon?

Nerva të forta

Gjëja më e neveritshme është të dëgjosh dhe lexosh këshilla nga dikush që është larg prej tyre ; të jesh i imponuar nga fakti se është detyrë t'a dëgjosh për shkak se është në pozitën për të ligjëruar.
Duhet të kesh nerva të forta për të përballuar gjithë këtë neveri,por ja që duhet të përballohet për hir të asaj të vërtete që ligjërohet!

Një nga fatkeqësitë më të mëdha e cila ka sjellë prishje të zemrave është lënia e amaneteve dhe shkujdesja ndaj tyre.

Një nga fatkeqësitë më të mëdha e cila ka sjellë prishje të zemrave është lënia e amaneteve dhe shkujdesja ndaj tyre.

Çka iku nuk vjen. Çka po vjen nuk ka ardhur. Çka është ka ardhur dhe po ikën!

Çka iku nuk vjen.
Çka po vjen nuk ka ardhur.
Çka është ka ardhur dhe po ikën!

Çka iku nuk vjen,çka po vjen nuk dihet,çka është jetohet!

Zoti nuk na ka dhënë mundësinë të rregullojmë të kaluarën që iku por na ka dhënë aftësitë për të mësuar prej saj; nuk na ka siguruar një të ardhme sipas ëndrrave tona por na ka dhënë shpresa që të punojmë për to ; por na ka dhënë të tashmen që ta jetojmë si të duam, të zgjedhim çfarë të duam, të krijojmë çka të duam,pra,të tashmen e ka nënshtruar për ne që të shkruajmë një të kaluar të bukur dhe të sigurojmë një të ardhme të paqtë!

A mendon se nuk je njeri i keq?

A mendon se nuk je njeri i keq?!

Je shumë njeri i keq nëse të mirën ia bën vetëm dikujt që të bën mirë.
Je njeri shumë i keq nëse të keqen që të kanë bërë,ia kthen me të keqe akoma më të madhe.
Je njeri shumë i keq nëse je i mirë për botë e i keq i vetes.
Je njeri shumë i keq nëse e sheh të keqen dhe gëzohesh me të.
Je njeri shumë i keq nëse e sheh të keqen dhe nuk e urren.
Je njeri shumë i keq nëse e sheh të keqen dhe nuk vepron ndaj saj për t'a frenuar me fjalë apo me vepër.
Je njeri shumë i keq nëse e përhap të keqen si të mirë që të bëhet shëmbull për të tjerët.
Je njeri shumë i keq nëse të mirën e shfaq si të keqe me qëllim që të urrehet ajo.
Je njeri shumë i keq nëse të mirat që ke i përdor për keq.
Je njeri shumë i keq nëse karakterizohesh nga premtimet që nuk i mban,nga gënjeshtrat që të besohen dhe nga amanetet që nuk i çon në vend.
Je njeri shumë i keq nëse të keqen e bën në publik duke u mburur.
Dhe në fund,je njeri shumë i keq nëse të tjerët frikësohen prej teje,nga dora, gjuha jote,pasuria jote dhe pushteti yt.

A mendon se je njeri i mirë?

A mendon se je i mirë?!
Atëherë vepro :
Me atë që të do të keqen mos u bëj i keq.
Me atë që të bën keq ktheja me të mirë.
Me atë që të do të mirën ndaje të mirën.
Me atë që të bën mirë shpërbleja edhe më mirë.
E vështirë?
Epo të jesh vërtetë i mirë nuk është kaq e lehtë sa thuhet!
Më e lehtë është të jesh i keq, prandaj e keqja po gëzon pushtet ndërsa e mira po frikësohet!
Mendon se je guximtar?!
Provoje por përgatitu për shtimin e armiqve dhe durimin e plagëve!
Por dije se...
Gjithçka që do bësh, gjithë jeta jote do të jetë një pishtar për errësirën e botës.

Realitet i çuditshëm

Realitet i çuditshëm;
Disa qajnë nga uria e tepërt e disa nga mbingopja e tepërt ;
disa duke dëgjuar këngët e disa nga dhimbja e kokës që shkakton muzika e lartë ;
disa nga malli e disa nga prania e dikujt ;
disa nga humbja e dashurisë e disa nga gjetja e dashurisë ;
disa nga humbja e dikujt që është larguar e disa nga gëzimi që gjeti atë që kishte humbur ;
disa nga zemërimi e disa nga qetësia ;
disa nga humbja e punës e disa nga gëzimi që pushoi dikë nga puna ;
disa nga frika e luftës e disa nga frika e sëmundjes,disa qajnë nga gëzimi i një surprize,disa qajnë në martesë,disa nga lindja e një fëmije,disa se nuk mund të kenë fëmijë,disa ngaqë sepse s'do të donin të kishin fëmijë...
Shkon kjo jetë duke qarë,ku çdo njeri qan për atë që përjeton ku askush nuk e di për tjetrin që pse po qan sepse të gjithë janë të zënë me lotët e tyre!

Sa shumë që kanë ndryshuar kohët

Sa shumë që kanë ndryshuar kohët...
Dje martoheshin me një unazë hekuri por duart i kishin të bashkuara...
jetonin në shtëpi të thjeshta dhe të vogla,por familjet i kishin të mëdha...
ishin të varfër por kishin dashuri të pasur...
skishin shumë gjëra por kishin njeri tjetrin në çdo kohë ...ndërsa sot s'kanë kohë për njëri tjetrin sepse merren me gjërat...
Dje shijonin jetën me njëri tjetrin,ndërsa sot shijojnë gjërat pa njëri tjetrin...
Dje kishin rëndësi vlerat,sot kanë rëndësi çmimet!

E drejta për arsimim

Të drejtën për arsim nuk duhet t'a fitosh apo t'a humbësh sepse kjo e drejtë lind me njeriun,lind  bashkë me natyrën njerëzore për të jetuar në një shoqëri të arsimuar.
Arsimimi nuk është thjesht një copë diplome por një mundësi për të jetuar më mirë,një mjet që të plotëson nevojat.
Arsimimi nuk është tregëti diplomash,nuk është seleksionim individësh në interes të një partie,por është një vlerë e përbashkët,një vlerë e cila e bën një popull të jetë ai që është...!
Arsimi është mënyrë jetese.Kush të heq të drejtën për arsimim,ai ka vrarë një shtet,një të ardhme dhe si rrjedhojë,ai është një vrasës masiv.

Degradimi i shtetit

Mungesa e arsimit,keq edukimi dhe injoranca në pushtet janë tre faktorët kryesorë që degradojnë të ardhmen e një shteti,një populli,një shoqërie dhe një individi!

Nëse doni të njihni mirë karakterin e dikujt,provojeni në këto pika :

Nëse doni të njihni mirë karakterin e dikujt,provojeni në këto pika :
Në çfarë reagon më shpesh ; në gjëra që e bëjnë të qeshë apo në gjëra që e bëjnë të ndjehet për të qarë.
Ngacmon dikë për t'a motivuar apo për t'a demoralizuar.
E ndan lumturinë me të tjerë apo e ruan për vete.
Ankohet shpesh për fatkeqësitë apo duron në vetmi.
Në çfarë gjërash e kërkon argëtimin ; në sfida me të tjerët apo në sporte individuale.
Bëhet nxitës i të mirës dhe frenues i të keqes apo e kundërta.
Demoralizohet nga sprovat apo nxjerr mësime.
Është argumentues apo kundërshtues.
Është i njëjtë me të gjithë apo ndryshon sipas tjetrit që ka përballë.
Krenohet me gjërat që posedon apo me veprat që punon.
Jeton duke i lënë të tjerët të jetojnë apo jeton që të tjerët të mos jenë ndryshe.

Një ditë

Çdo punë pa sinqeritet,një ditë ka për të dështuar.
Çdo vepër pa butësi,një ditë ka për tu shëmtuar.
Çdo pasuri pa bujari,një ditë ka për tu falimentuar.
Çdo pushtet pa drejtësi,një ditë ka tu rrënuar.

A dëshiron të jesh krenar që je shqiptar? Bëje Nënën Shqipëri të jetë krenare me ty!

Shqipërisë nuk i uroj 28-29 nëntorin,nuk e bëj jo... Është e kotë sepse Shqipëria nuk ka nevojë për këtë urim.
Shqipëria ka nevojë për urime të sinqerta, të përkushtuara,të shoqëruara me vepra të mëdha dhe të vogla,nga të gjithë, të mëdhenj e të vegjël,burra e gra,qytetare të thjeshtë dhe ata me peshë,nga politika dhe nga populli.

Prandaj,unë uroj të kemi një vend ku të gjithë ne që jetojmë në këtë vend por edhe ata jashtë vendit,një vend ku të ndihemi vërtetë krenarë me jetën që bëjmë,me gjurmët që do lëmë pas dhe me historinë që do rishkruhet me këto gjurmë.
Unë uroj që të kemi një shtet i cili është vërtetë i pavarur nga ndikimi i pushtuesve të huaj,qoftë me armë,qoftë me politikë,qoftë me ekonomi.
Unë uroj që të kemi udhëheqës të cilët janë një trup i vetëm me popullin, të cilët nuk kanë frikë se mos bien nga karrika,të cilët vendosen në pushtet nga vetë shqiptarët me meritë,të cilët me udhëheqjen e tyre kanë për qëllim të krijojnë një vend ku asnjë nuk dëshiron të largohet jashtë,ku çdo i huaj do dëshironte të jetonte në vendin tonë.
Unë uroj që të kemi një popull të edukuar me morale të larta, popull i cili nuk mendon të krenohet me histori të lashta,por të krenohet duke shkruar historinë e sotme për t'u përmendur nga ata që do të vinë më vonë.
Unë uroj që të kemi një ushtri të fuqishme për të mbrojtur vlerat e kombit shqiptar,një ushtri e cila është krenaria e çdo nëne që i dërgon bijtë e saj në mbrojtje të vendit.
Unë uroj që të kemi ndërgjegje kombëtare dhe kolektive për jetën e secilit individ i cili ka nevojë për vëmendje.
Unë uroj që të kemi familje të drejtuar nga parimet themelore të etikës njerëzore.
Unë uroj që të kemi një të ardhme të formuar nga arsimi i merituar,nga mjekësi të avancuar,nga ekonomi të bazuar në paranë e pastër,nga burime natyrore të pastra.
Unë uroj të kemi individë të cilët bashkohen duke qenë të ndryshëm në bindje fetare dhe politike për të ruajtur harmoninë e jetës.
Mbi të gjitha,unë uroj që të kemi një shtet i cili është krenar me çdo shqiptar ,e jo thjesht të krenohemi që jemi shqiptarë!

A dëshiron të jesh krenar që je shqiptar?
Bëje Nënën Shqipëri të jetë krenare me ty!

Nuk është më i mirë ai...por ky...!

Arkitekti më i mirë nuk është ai që projekton një shtëpi të bukur por ai që ndërton një familje të shëndoshë!
Inxhinieri më i suksesshëm nuk është ai që ndërton një rrugë të sigurt por ai që ndërton një lidhje të fortë!
Mjeku më i mirë nuk është ai që shëron trupat e njerëzve por ai që i fut gëzim zemrave të tyre!
Ushtari më i fortë nuk është ai që mund armikun,por ai që nuk e mposhtin dobësitë e tij!
Tregtari më i suksesshëm nuk është ai që ka fituar pasuri të shumta,por ai që ka pakësuar varfërinë mes njerëzve ku jeton!
Udhëheqësi më i madh nuk është ai që ndërton një shtet,por ai që e do populli i tij!

Vizioni 4 vende

Nëse mendoni se jeni në gjendje të rënduar shpirtërore nga brengat e kësaj bote,shkoni të vizitoni 4 vende të ndryshme të cilat kanë për të ndryshuar gjendjen tuaj :
1)Shkoni në çerdhe apo kopësht për të parë botën e fëmijëve të cilët kanë nevojë për mbrojtjen e të rriturve!
2)Shkoni vizitoni të sëmurët në spital për të kuptuar sesa nevojë kanë për shëndetin tuaj dhe për ndihmën tuaj!
3)Shkoni vizitoni të burgosurit për të kuptuar vlerën e lirisë dhe kohës që keni si një dhuratë të çmuar,një dhuratë për të cilën ata të burgosur do jepnin gjithçka për të qenë në vendin tuaj!
4) Shkoni vizitoni varrezat për të kuptuar sesa e rëndësishme është çdo sekondë që ju merrni frymë,sesa vlen familja,miqtë dhe gjithçka që ka për t'ju lënë kur vdekja t'ju vijë!

Aty ku...

Aty ku lind një dyshim,përpiqu të sjellësh qartësimin,jo shqetësimin!
Aty ku del një problem,përpiqu të gjesh një zgjidhje,jo të fajësosh!
Aty ku fillon një konflikt,përpiqu të gjesh arsye për paqe,jo të kërkosh shkaqe për grupacione.

Pleqtë e vjetër

Pleqtë e vjetër thonin dikur : " kur tradhëton femra mashkullin,mashkulli nuk arrin t'a kuptojë gruan.Kur tradhëton burri gruan,gruaja arrin t'a kuptojë burrin kur janë në shtrat!

Femra duhet të jetë trime si babai por jo të ngjajë si burri. Njëjtë vlen dhe për meshkuj ; Duhet të jenë të butë si nëna por jo të ngjajë si gruaja!

Femra duhet të jetë trime si babai por jo të ngjajë si burri.
Njëjtë vlen dhe për meshkuj ;
Duhet të jenë të butë si nëna por jo të ngjajë si gruaja!

Dy persona kanë përfundim të keq

Dy persona vuajnë njësoj : i pasuri kurnac dhe i varfëri mendjemadh!
Dy persona jetojnë të poshtëruar : plaku imoral dhe i riu aventurier!
Dy persona dalin të humbur në fund : thashethemexhiu ( përgojuesi,sharësi)  me punë të mëdha dhe i dituri që nuk bën asgjë!
Dy persona  do bëhen pishmanë në fund :
I sinqerti në rrugë të gabuar dhe i dituri kriminel!

Ajo çka dua

Në vetmi,ajo çka dua është të lexoj për të mprehur mendjen...më pas, të shkruaj për t'i dhënë jetë shpirtit.
Në shoqëri,kërkoj lexues më të mirë se vetja,për të bërë e dëgjuar kritikë të drejtë me qëllim për të përmirësuar jetën.
Dhe në fund të jetës të shkruaj librin tim për të lënë gjurmë për të tjerët të cilët dëshirojnë të jetojnë në të vërtetë!

4 cilësitë e fermave të këqija

Femra që ka këto 4 cilësi është fatkeqësi :

Nuk kënaqet kurrë,
Ankohet shpesh,
Kërkon çdo gjë që i pëlqen,
Shfaq dobësitë e tua duke të krahasuar me të tjerë.

Urtësi lindore

Shmangni debatet

Ishin dy veta dhe po debatonin me orë të tëra me njëri tjetrin rreth një teme.
Kaloj aty pranë tyre dhe i përshëndes dhe pasi bëj të iki,njëri prej tyre më ndalon dhe më thotë që të diskutojë temën me mua pasi me atë nuk mundet.
E pyes : -  çfarë teme?
Ai fillon dhe shpjegon :
Mendimi im është ky sepse kjo gjë është kështu e ashtu...
Unë duke tundur kokën dhe duke thënë vetëm një "Po..."

Vazhdo i them...
Dhe ai - Situata kshu e ashtu,problemi kshu e ashtu, çështja ishte dhe është kështu,tani duhet të jetë kështu e jo ashtu...

I them : poooo,e drejtë,poooo...ashtuuuu është... poooo,sigurisht që poooo, natyrisht që poooo...wow vërtetë? Bravo,e goditur! Poooo,interesante...poooo...etj.
E kështu iku gjysëm ore duke tundur kokën!

Më vjen tjetri e më thotë : gjatë gjithë kohës ti nuk the asgjë,vetëm se po miratoje gjithçka që ai thoshte. Pse?!
I them : - asgjë nuk kam miratuar,thjesht po largoja debatin tuaj mbi ju dhe nëse do thoshja diçka,gjithë debati juaj do kalonte mbi mua,prandaj nuk doja të rrija duke e dëgjuar edhe 2 orë të tjera!

Morali : Jo çdo herë që duket sikur miratoj diçka,tregon që jam dakord me atë që thoni.Shpesh jam duke shmangur një debat me pasoja negative.
Jo çdo herë që tjetrit i jap të drejtë tregon se ti e ke gabim.
Jo çdo herë që ti dukesh sikur miraton,je duke u sevilosur apo duke ofenduar,por je duke shmangur një të keqe më të madhe se debati.

Veprim i arsyeshëm

Per qenien e arsyeshme ai veprim qé perputhet me natyren përputhet edhe me arsyen.
Ose je i drejte si natyra ose do te te ndreqin që të jesh i natyrshëm!

Çdo gjë zhduket

Çdo gjë materiale sa hap e mbyll sytě zhduket në lëndën e gjithësise, çdo çeshtje sa hap e mbyll sytë permblidhet ne giykimin e gjithesishëm dhe sa hap e mbyll syté kujtimi i çdo gjëje fundoset i zhytur ne përjetési.

Ndërthurja

Të gjitha gjërat ndërthuren midis tyre dhe lidhja që kanë është e shenjtë. Mund të themi që nuk ka asgjë që të mos lidhet me të tjerat, sepse të gjitha janë të bashkërenditura dhe bashkëpunojnë për rregullin e të njëjtës botë. E pashoqe, në të vërtetë, është bota e përbërë nga të gjitha gjërat, i pashok është Zoti që ka krijuar gjithçka,e pashoqe lënda, i pashoq ligji, e zakontë arsyeja e të gjitha qënieve të zgjuara, e pashoqe e vërteta, pasi e pashoqe është edhe përsosmëria e qenieve që kanë të njëjtën prejardhje dhe janë pjesë e të të njëjtit gjykim. '

Kërko ndihmë

Mos ki turp te kerkosh ndihme: në te vertetë, detyra qe te pret eshtë të besh ate qe te takon si një ushtar qè lufton mbi bedena. Po pastaj? Po sikur ti te fillosh te çalosh e te mos jesh ne giendje t'i ngjitesh vetëm një skarpate ndërkohe qe mund t'ia arrish me ndihmen e një tjetri?
Mos u turbullo nga e ardhmja: do ta arrish, nese duhet ta arrish ate, me të njëjtën arsye që perdor tani per të tashmen.

...sa njerez te famshëm janë tashmë ne duart e harreses; e sa te tjerë, qe i kishin berë të famshm ata, kanë vdekur prej kohesh...

...sa njerez te famshëm janë tashmë ne duart e harreses; e sa te tjerë, qe i kishin berë të famshm ata, kanë vdekur prej kohesh...

Të ndjekësh me vëmendje

Duhet të ndjekesh me vémendje, fjale per fjalë atë qe thonë të tjerët dhe, shtysé pas shtyse, atë qe ndodh. Në kete rastin e fundit, duhet të shikosh menjeherë se çfarë qëllimi ka shtysa, në të parin, të vëresh mire se ç'kuptim kanë fjalët. Arrin mendja ime deri këtu apo jo? Nëse arrin, unë e përdor atë si mjet me të cilin më ka pajisur natyra e gjithesisë per të kryer ketë detyre; perndryshe o ia dorëzoj detyren dikujt qe mund ta bëjë me mire ate ose, në qofte se kjo èshtë një detyre qe me takon vetëm mua, e kryej ate si te mundem duke pasur në krah dike qe te jete në gjendje te bejë atë që ështe më e pershtatshme dhe më e dobishme për bashkesinë, duke bashkepunuar me parimin tim drejtues. Në të vertetë, në gjithçka qe bej me forcat e mia apo me ndihmën e të tjerëve duhet të nisem vetem nga një qëllimi : per atë qe është më e dobishme dhe me vend per bashkësinë.

Çfarë është ligësia

Ç'eshte ligesia? Eshtë ajo qe ti e ke pare shpesh. E për çdo ngjarje ki parasysh gjykimin "Eshtë ajo qe ti e ke pare shpesh". Pra, do të gjesh ecejaket e perhershme te té njejtave gjera, me te cilat janë mbushur plot historitë e
epokave antike, te mesjetes, të kohéve tona, me te cilat janë mbushur plot qytetet dhe shtëpitë. Asgjë e re: gjithçka eshtë e zakontē dhe zgjat pak.

Humbja e parimeve

Si mund të zhduken ndryshe parimet veçse duke u shuar perfytyrimet që kanë te bejne me to, te cilat te takon ty ti gjallërosht vazhdimisht? Mund të njoh pikėpamjen e duhur ne kété pikë: e nese mund ta bej këtë, përse të turbullohem
atëherë? Ajo qe èshtë jashtë mendjes sime nuk ështě asgje per mendjen time: mesoje ketë dhe do te jesh nje njeri i drejte.Mund te rikthehesh ne jetë ; rishikoji gjerat siç i shihje me pare: kjo do të thotë të rikthehesh në jetë.

Traktati i shpirtit

Aristoteli, qe ka shkruar "Traktati i Shpirtit", sipas Montaigne nuk flet veçse per shkaqet e shpirtit, gje qe te gjithë e dinë, por nuk thotë asgje per thelbin e tij, per origjinen, natyren,që jane pikerisht gjerat, që do të deshironte te dinte çdo njeri.

Vepra mëshire dhe pendimi

Eshte diçka shume e mire te marresh njerez te shkatërruar perbrenda dhe me ane të besimit tek Zoti te bësh vepra meshire dhe pendimi, né
perpjesetim me mundesite e tyre, pasi te dyja keto gjera janě ruajtur nga marredhenia, qe ka ndermjet mirésise se veprave dhe shpirtit, me té cilin jane bere.
Kur detyrohet dikush, qe ende nuk eshte shkaterruar se brendshmi te beje vepra meshire dhe pendimi të jashtézakonshme, demtohet nje gje dhe nje tjeter, ligésia e njeriut do te prishe veprat dhe veprat do tě zhdukin doběsine e njeriut, qe nuk do te jete nè gjendje perballojë.
Eshte një shenjë e keqe te shohesh nje njeri te behet aktiv qysh prej çastit te kthimit ne besim. Urdhri i méshirès do tè thotè, qe duhet te hedhë rrënje në zemer, perpara se te prodhojè sě jashtmi vepra te mira.

Humbja e kohës

Nëse nuk je prej atyre që punojnë vepra të dobishme,të paktën mos u bëj prej atyre që bëjnë vepra të dëmshme.
Nëse nuk je prej atyre që thonë fjalë të mira,të paktën mos ji prej atyre që shprehin fjalë të dëmshme.
Nëse nuk je prej atyre që lexojnë,të paktën mos ji prej atyre që nuk dëgjojnë prej tyre.

Nëse je prej atyre që e humbasin kohën në argëtime dhe lojra të padobishme, atëherë mos i përfshi dhe të tjerët në humbjen e kohës.

A e dini pse besimi është më i rëndësishëm sesa dashuria? Sepse besimi shton më shumë dashurinë, ndërsa dashuria shton më shumë dyshimin!

A e dini pse besimi është më i rëndësishëm sesa dashuria?
Sepse besimi  shton më shumë dashurinë, ndërsa dashuria shton më shumë dyshimin!

Mënyrat sesi mendojnë për problemet

Ah sa keq më vjen për disa njerëz! Jo sepse ata jetojnë një lloj jetese për të shprehur keqardhje,por sepse ata mendojnë se jeta e tyre është për keqardhje!
Ata që viktimizojnë veten e tyre nuk kanë problem vetëm me jetën por në mënyrën sesi mendojnë për jetën që po bëjnë.
Suksesi për zgjidhjen e shumicës së problemeve fillon duke ndryshuar mënyrën e të menduarit rreth tyre!

Nëse do që të dish vlerën

Nëse do që të dish vlerën e shëndetit,pyet një të sëmurë.
Nëse do që të dish vlerën e pasurisë,pyet borxhliun.
Nëse do që të dish vlerën e lirisë,pyet një të burgosur që pret të dalë.
Nëse do që të dish vlerën e rinisë,pyet plakun që të ka ushqyer.
Nëse do që të dish vlerën e diturisë,pyet nënën që të ka edukuar.
Nëse do që të dish vlerën e jetës,shko në varreza dhe mendo se një ditë do jesh edhe ti banor i tyre.

Dashuria për veten

Natyra e dashurise per veten dhe e unit njerezor qëndron ne dashurine vetem per vetveten dhe ne te konsideruarit vetëm te vetvetes. Por çdo te mundej te bënte?
Nuk do te dinte të ndalonte qe objekti, qe do te jete plot difekte dhe mjerim; déshiron té jete i madh dhe e sheh vetveten tě vogel; deshiron
te jete i lumtur dhe ndihet fatkeq; deshiron te jete i persosur dhe e sheh veten plot me te meta; deshiron të jete objekt i dashurise dhe vleresimit te njerëzve dhe e sheh se te metat e tij sjellin vetëm zemerimin dhe perçmimin e tyre.Konfuzioni, ne te cilin gjendet, prodhon tek ai pasionin me te padrejté dhe me kriminal, qe eshtë e mundur te imagjinohet pasi ushqen njé
urrejtje vdekjeprurése kundër késaj te vertete, e cila e qorton dhe e bind per te metat e tij. Do te deshironte ta asgjesonte por, duke mos mundur ta shkaterrojë ne vetvete, për aq sa mundet e shkaterron ne ndërgjegjen e vet dhe ne ate te te tjereve; kjo do te thote qe merr çdolloj mase per te fshehur te metat e te tjereve dhe te vetvetes dhe nuk duron faktin, që
ato te duken dhe as deshiron t'i shohe.
Sigurisht eshte e dhimbshme te jesh perplot me difekte, por eshte një dhimbje edhe me e madhe te jesh perplot dhe te mos deshirosh t'i
njohësh, pasi do te thote t'i shtosh edhe atë tê nje iluzioni te vullnetshem.Ne nuk deshirojme qe te tjerët të na mashtrojnë: nuk na duket e drejtë qe duan tê jenë te vleresuar prej nesh më shumě se ç'e meritojne, keshtu qe nuk eshtë as e drejte qe ne i mashtrojme dhe qe të duam qe tě na vleresojnë me shumë nga sa e meritojme.Keshtu, kur ata zbulojnë vetëm ato te meta dhe ato vese qe efektivisht kemi, eshte e qarte se nuk na bejnë me faj, pasi nuk janě ata shkaku dhe perkundrazi, na bejne një tế mire, pasi na ndihmojne te çlirohemi prej
një te keqeje, qe është pikerisht padija e ketyre te metave. Nuk duhet te zemerohemi se i njohin dhe na perçmojnë, duke qene e drejtë dhe që te na njohin per ate qe jemi dhe qe tê na perçmojně, nese jemi te pērçmueshëm.
Ja cilat duhet te ishin ndjenjat, qe duhen te lindin prej një zemre, qe duhet te ishte plot me ndershmeri dhe drejtesi. Ç'duhet thene pra, për
tonën, duke parë një prirje absolutisht te kundert? Nuk është ndoshta e vertete, qe ne e urrejme te vertetën dhe ata qe na e thone dhe do të preferonin qe te mashtronin nē favorin tone dhe dëshirojnë tē konsiderohemi prej tyre ndryshe nga çfarë jemi? Dhe ja nje prove, qe më ngjall tmerr.  Imponimi fetar nuk detyron te
shfaqim mekatet tona faqe të gjithëve;, ajo toleron qe te mbeten te fshehur per çdo njeri tjeter, perveç njêrit, tẽ cilin e urdhëron te zbulojë edhe fundin e zemres se vet dhe te tregohet per atë, qe në të vertetë eshte.Eshte vetëm një njeri ne botē, qe ajo na urdhèron te heqe luzionet dhe e detyron në një te fshehtě te padhunueshme, qe e beri ndergjegjen e tij sikur tě mos ishte. A mund te imagjinohet diçka me e mëshirshme dhe me e embel? Por, gjithsesi njeriu eshtë shumě i prishur per të njohur kete ligj ende te ashper, dhe eshte njé prej arsyeve kryesore per shkak se pjesa me e madhe e Europès eshte rebeluar kunder besimit.
Sa e padrejte dhe e paarsyeshme eshte zemra e njeriut, nése i duket e keqe qe te detyrohet te beje perpara nje njeriu ate, qe do të ishte e drejté ne ndonjé lloj menyre, ta bente perpara te gjithe njerezve! Ndoshta eshte e drejtë, qe ne i mashtrojme? Ka shkalle te ndryshme ne kete zemerim per tè vertetën, por mund të thuhet se ne njefare menyre ajo gjendet tek të gjithë, pasi eshte e pandare nga dashuria per veten. Eshte kjo ndjeshmeri e keqe, qe i detyron ata, qe ndodhen ne nevoje per te qortuar të tjerët të zgedhin aq shume dinakërira dhe komoditete per te shmangur qe t'i godasë. Eshtë e nevojshme qe ata te zvogelojne mangësitë tona, duke treguar se i shfajësojne dhe qe te perziejnë lavde dhe deshmi dashamiresie dhe
vleresimi. Me gjithe kete, ky ilac nuk pushon se qenuri i hidhur per dashurine per vetveten. Ajo merr sa me pak të jetë e mundur dhe gjithmone me perçmim dhe shpeshherë edhe me një fshehtësi

Botë e përbashkët

Secili nga ne ka arsye te forta per të supozuar se njerézit e tjere e kuptojnë atë, dhe se ai i kupton ata, sepse ai vrojton se shqiptimet e tij kane efekt mbi veprimet e tyre, te cilat ai i sheh si te pershtatshëm, dhe se ata gjithashtu e shohin si te pershtatshèm efektin që
shqiptimet e tyre kanë ne veprimet e tij; dhe, kuptimi i përbashket perkufizohet në termat e një harmonie te tillë te sjelljes. Dhe, meqenëse te pohosh se dy njerez popullojne nje botë të përbashket do te thotë te pohosh se ata jane ne gjëndje, të paktèn në parim, tè kuptojne njeri-tjetrin, rrjedh se secili nga ne, megjithëse pervojat e tija ndijore jane personale per vetë atë, ka arsye të forta per te besuar se ai, dhe qenie te tjera te ndėrgjegjshme,popullojnë një botë te përbashkët. Sepse secili nga ne vëzhgon sjelljen nga ana e vetes dhe e të tjereve, qe pérben kuptimin e kerkuar. Dhe në epistemologjinë tone nuk ka asgie qe perfshin mohimin e ketij fakti!

Në çdo shkronjë

Në çdo shkronjë ndjej të më afrohesh më shumë,
Në çdo fjalë ndjej aromën tënde,
Në çdo fjali ndjej përqafimin tonë,
Në çdo poezi ndjej zemrat tona,
Në çdo libër ndjej jetën tonë e cila po shkruhet me zjarrin e dashurisë.

Thirrje me pasion

Trupi i lumtur që rrjedh midis duarsh,
fytyrën e dashur, ku unë sodit botën,
ku shpendët qesharakë kopjohen nga të arratisurit,
duke fluturuar në vende ku asgjë nuk është harruar.
Forma juaj e jashtme, si diamanti ose si rubini i fortë,
shkëlqen si dielli që vërshon në duart e mia,
vullkan që më thërret me muzikën e saj intime,
me këtë thirrje të papërcaktueshme mes dhëmbëve të tua...
Unë po pres të vdes, sepse unë e hedh veten në ty, sepse dua të vdes me ty,
sepse dua të jetoj në zjarrin që po ndezim sëbashku,
sepse ky ajër nga jashtë nuk është imi, por frymë e nxehtë e pasionit të çmendur,
se në qoftë se unë afrohem, ne digjemi dhe  buzët tona shkëlqejnë nga një prush i pasionit.
Lërmëni, më lejoni të dukem, i ngjyrosur me dashuri,
fytyra e flakur për jetën e saj të purpurt,
më lejoni të shikoj zërin e thellë të shpirtit,
ku unë vdes aty, dhe unë heq dorë për të jetuar përgjithmonë pa ty.
Unë dua dashuri ose vdekje, dua të vdes në të gjitha,
Unë dua të jem ti, gjaku yt, ajo llavë e zhurmshme,
si lotët të mbyllura brenda gjoksit të bukur.
Kështu ndjen kufijtë e bukur të jetës.
Kjo puthje në buzët e tua si një gjemb i ngadalshëm,
si një dallgë që vallëzoi në një pasqyrë sysh,
si nxehtësia e krahut kur rrethohet nga tjetër krah,
është ende në pritje, për mpleksje  flokësh të virgjër,
një çarje e dritës depërtuese,
thika të lehta ose vdekjeprurëse që kërcënojnë qafën time,
por se ajo kurrë nuk do të jetë në gjendje të shkatërrojë unitetin e kësaj bote të themeluar ndër vite.

Fijet e raporteve

Fijet, qe mbajnë te qendrueshem respektin e disave kundrejt tě tjereve jane ne pergjithesi fijet e domosdoshmerise, pasi nevojitet qe te ketë faza te ndryshme, prej momentit që te gjithë njerëzit duan te zoterojne,por jo te gjithe munden, vetëm disa syresh.Të imagjinojmě sikur i shohim tek qëndrojne bashke.
Nuk ka dyshim qe do te ndeshen, derisa kur pjesa me e forte do të shtypě me te dobetit dhe te dalë një pjese mbizoteruese. Por, sapo tě
kete ndodhur, ateherë krerët, te cilët nuk dèshirojne qe lufta te vazhdojë,imponojne qé forca qe gjendet ne duart e tyre te pêrdoret si tè duan ata ; disa duke ia besuar një zgjedhjeje popullore, tè tjeret trashegimisë, etj. Ja ku fillon imagjinata te luaje rolin e saj, deri kur atëherě ka qenë vetëm forca. Ketu eshte forca, qe mbahet me ndihmen e imagjinates se njefare pjese, asaj te fisnikève , etj. Tashmė,keto fije qe mbajne te qëndrueshme respektin per kète ose per atě tjetrin ne veçantesi, janë fije të imagjinates.Ato mundime te medha te shpirtit, te cilit ndonjéhere i vjen fryma jane gjëra, tek tè cilat nuk qêndron; fryma i kercen persipěr, jo gjithmone si mbi fron, por veçse per një çast.

Intelekti dhe mekanika

Sepse nuk mund te mohojme qe jemi njěkohësisht edhe mekanike edhe intelektualě. Prej ketej rrjedh qe mjeti i bindjes nuk eshtē demostrimi i vetem. Janë vertet pak gjëra të demostruara! Provat bindin vetëm intelektin, është zakoni qe provat tona i ben me te forta dhe me te besueshme. Ajo orienton mekaniken, qe zvarrit intelektin pa e menduar fare ky i fundit.Ç'demostrim ka qe neser do te beje dite dhe neser do te vdesim, por ka diçka qe e besoj me shumë?
Eshte pra, zakoni qe na bind. Eshte ai qe ka bere kaq të krishterë,budistë,turq, pagane, profesione, ushtare etj...
Se fundmi, tek ai duhet te rendim sapo qe intelekti ka pare ku eshte e verteta pèr te shuar etjen dhe per tě mbushur me kete besueshmeri që ne çdo moment na largohet, do te ishte vertet teper e mundimshme te kesh githmone provat perpara. Duhet fituar nje besim me i thjeshte, siç eshtě ai i zakonit, i cili pa dhune, pa truke, pa argumenta na ben ti besojme gjerat dhe drejton çdo impuls tonin drejt ketij besimi, keshtu qe shpirti yne ti jepet spontanisht. Ndersa vertet besohet veçse prej
forces se bindjes, ndersa mekanika shtyn ne drejtim te kundërt, nuk eshtë e mjaftueshme.
Duhet pra, ti bejme te besojně te dyja pjeset tona, intelekti me arsyet qe mjafton t'i kete pare qofte edhe nje here ne jete dhe mekaniken me
zakonin, duke mos i lejuar te shkojne ne drejtim te kundert.
Arsyeja vepron ngadaltesisht dhe ne shume perspektiva tē themeluara mbi shume parime, qe duhet te jene gjithmone te pranishme, qe ajo
pergjumet vazhdimisht ose humbet, kur i mungojnë te gjitha keto parime te pranishme. Ndjenja nuk sillet keshtu; vepron menjehere dhe gjithmone eshte e gatshme te veproje. Duhet pra, ta vendosim besimin tonë ne ndjenje, perndryshe do te jetë gjithmone i pasigurtë.

Të vrasësh një njeri,i ke vrarë shtetit një qytetar i cili zëvendësohet nga lindja e një tjetrit. Të vrasësh shpresat e popullit,ke vrarë një shtet të tërë brez pas brezi.

Të vrasësh një njeri,i ke vrarë shtetit një qytetar i cili zëvendësohet nga lindja e një tjetrit.
Të vrasësh shpresat e popullit,ke vrarë një shtet të tërë brez pas brezi.

Përthyerja nga dhimbja dhe kënaqësia

Nuk eshte e turpshme per njeriun te perthyhet nga dhimbja, eshte e turpshme te perthyhet nga kenaqésia. Kjo nuk rrjedh prej faktit se
dhimbja na vjen prej se jashtmi, ndersa kenaqésině e kerkojmé. Pasi mund edhe te kerkohet dhimbja dhe ti nenshtrohemi vullnetarisht pa rene ne ulje.
Prej nga vjen pra, qe eshte e lavdishme per arsyen të perthyhet nen peshen e dhimbjes, nderkohe qe eshte turp te perthyhet nen peshen e kenaqesise? Fakti eshte qe dhimbja nuk na josh dhe nuk na terheq: jemi ne, qe e zgjedhim vullnetarisht dhe leme te na zoterojē, keshtu sa te mbajme ndër duart tona ate gje dhe ne këtë rast njeriu i nënshtrohet vetvetes. Por, ne kenaqesi njeriu i nënshtrohet kenaqësisë. Por vetem superioriteti dhe te udhëhequrit japin lavdinë, skllavěria sjell turpin.

Asgjë nuk posedojmë sepse jemi kalimtarë

Kur erdhe në këtë botë,erdhe pa gjë andej nga erdhe.
Kur të ikësh nga kjo botë,nuk do marrësh asgjë nga kjo botë për aty ku do shkosh.
Atëherë,më thuaj o njeri, çfarë është e jotja që shqetësohesh aq shumë?!
Çfarë ishte e jotja që u mërzite për humbjen e saj?
Nga e di ti se çfarë do të jetë për ty në të ardhmen për të cilën futesh në ankth aq shumë?
Sa e sa gjëra posedon pa e ditur që i ke,por që qan kur i humb?!
Sa e sa gjëra posedon dhe nuk të bën përshtypje kur i humbet me dëshirë?
Sa e sa gjëra posedon por që të janë dhuruar,dhurata për të cilat krenohesh sikur janë të tuat?
Sa e sa gjëra posedon si një dhuratë,por që për to nuk shpreh falënderim?
Në fund të fundit, çfarë është posedimi i diçkaje e cila është kalimtare?

Nëna

Jam i sigurte se nése te githë njerëzit do te dinin ate çfare thone per njeri-tjetrin, nuk do te kishte as dy lidhje ne bote,përveç raportit nënë-fëmijë.  Provat jane grindjet e
shkaktuara prej ndonje fjale te treguar pa kujdes.Prej kesaj i shtyj të gjitha parimet e tjera.Me kete gjë,ka njé pergjige per çdo kundershtim.

Forma dhe thelbi

Për çfarë je më shumë i interesuar,për formën apo për thelbin?
A mendon shpesh për këto të dyja? Nëse po,a e ke të vështirë të dallosh menjëherë formën nga thelbi? Pa nënvlerësuar as njërën dhe as tjetrën,shpesh disa njerëz ndodhen nën presionin për të pranuar formën e gjërave,dhe nën ndikimin e saj, organizojnë jetën e tyre në çdo aspekt,qoftë nga më intimet e deri tek më socialet.
Edhe pse e dimë që arsimimi ka rënë në nivel qesharak,ne nuk na shqetëson aspak fakti sesi do edukohet fëmija,sepse ajo që na kërkon shoqëria është faktori "arsimim" formal.
Se çfarë edukimi ka marrë,kjo nuk duhet të jetë problem sepse shoqëria nuk kërkon edukimin por diplomën. Pak rëndësi ka nëse je imoral,mjafton të jesh i "gdhendur" sipas kërkesave të tyre.
Suksesi pra nuk matet me faktorët edukativë por me faktorët ekonomikë.

Diçka tjetër që është formale e cila pak veta janë të shqetësuar për thelbin është edhe ajo se çfarë ofron "tregu virtual".
Tregu virtual po shet mallra të ndryshme të cilat nuk i kontrollon askush,mallra të ambalazhuara bukur por të prishura. E kam fjalën për "mallin informativ" që qarkullon nëpër portale të ndryshme të cilat po ushqejnë publikun me mashtrime,njohuri të padobishme, informacione të shtrëmbërura,ide revoltuese, mentalitete diskrimininuese, thashetheme që ngjallin urrejtje,debate fetare,luftë virtuale e cila po vret inteligjencën emocionale dhe po shthur pa dallim moshe çdo njeri që është verbëruar në këtë jetë virtuale.

Ajo çka më shqetëson më shumë është fakti se,pasi e mësojnë këtë të vërtetë, përsëri nuk e frenojnë veten e tyre nga kjo lloj "ushqimi virtual". Përsëri po shkojnë me kënaqësi drejt kërmës virtuale si ai qëni që shkon pas kërmës së ngordhur.
Sepse duan që të ndjekin kërkesat e shoqërisë, kërkesa formale të imponuara edhe pse e dinë thelbin e çështjes. Frika se mos nuk janë si shumica i detyron të mos jenë të veçantë.
Duke ushqyer idenë e shumicës,ne kemi vrarë dëshirën për të qenë i veçantë.
Duke vlerësuar atë që vlerëson shumica,ne i kemi frikësuar ata që duan të jenë dikush.
Frika se mos duken qesharakë nga shumica,po vret të ardhmen e gjeniut.
Dhe kështu, formaliteti bëhet mënyrë jetese,ndërsa thelbi thjesht një ide e frikshme!!!

Metoda e padobishme

Largohu nga ajo metode, qe shmanget duke u hedhur nga subjekti në subjekt duke kerkuar te marrë nje ton. Projekti i marrë per te bërē një
gjë per vetveten, jo kalimthi dhe kundër déshires, s'mund tu ndodhi të gjitheve, por vullnetarisht, duke ndjekur nje skice te saktë dhe thelbésore. Te thuash marrezira gabimisht dhe prej dobėsise eshtë një e keqe normale, por ti thuash gabimisht, kjo eshte e padurueshme dhe ti thuash pikerisht kaq te medha.

Fisnik lind, nuk bëhesh!

Nuk mesohet se si te behesh fisnik, por githe te tjerat po. Dhe njerëzit nuk mburren kurre se dinë diçka prej gjithë te tjerave ashtu si mburren se jane fisnike. Mburren se dine te vetmen gjë që nuk kanë mësuar.
Femjet tremben prej fytyres se vet qe kanë ndotur; jane femije; por menyra, e cila eshte aq e dobet, kur je femijë behet me të vërtetē e fortë me kalimin e viteve! Ndryshohet vetem fantazia.
Gjithçka qe perfeksionohet me progres, me progres edhe zhduket. E çka qene e dobet nuk mundet kurre te bèhet absolutisht e forte. Ekziston nje thenie e bukur : Eshtě rritur, ka ndryshuar, eshte githmone e njejta.

Pse ndjekim atë që ndjekim

Pse ndjekim shumicen? Ndoshta sepse ka mě shume arsye? Jo, vetem më shume force.
Pse ndjekim ligjet dhe opinionet antike? Sepse jane mě té shëndetshme? Jo, por sepse ato janë te bashkuara dhe shkulin rrénjen e ndryshueshmerisë.

Një ditë

Nje ditë, dikush me thoshte qe provonte gezim te madh dhe besim duke dale prej rrefimit. Nje tjeter thoshte se mbetej i frikesuar. Une mendoja se prej atyre te dyve mund te bëhej nje njeri i drejte dhe se secilit prej tyre i mungonte ajo që ndjente tjetri. Edhe ne gjèra te tjera ndodh e njëjta gjë.

Reflektim mbi veset

Kur reflektohet për veset e njerëzve të mëdhenj mendohet se nuk ka aanjë lidhje me veset e njerëzve te zakonshëm. Jepuni pas atyre pèr até ekstrem qé ata jepen pas popullit.
Pasi, sado superiore qè tè jene ekziston
gjithmone diçka qe i bashkon me më te fundit. Nuk jane aspak te varur ne ajer, teresisht te shkepunur nga shoqëria. Jo, jo ; nese jane më te medhenj se ne, kjo është pěr shkak te ngritjes së kokes, por kembet e tyre jane po aq poshte sa tonat. Jane te githe ne te njëjtin nivel dhe mbeshteten mbi te njëjtën toke dhe per shkak te kësaj skajshmërie ndodhen po aq poshtë sa edhe ne, me te vegjëlit, femijet, kafshët.

Rutina të mërzit

Nje elokuencë e vazhdueshme merzit.
Edhe princerit dhe mbretërit here pas here luajnë. Jo gjithmonë janë mbi fronet e tyre. Merziten. Për t'u argetuar, madheshtia ka nevojë tẽ lihet e zgjidhur. Vazhdueshmēria le shije të keqe në gjithçka. Kenaqesia
e te ftohtit êshtē se më pas, bëhet ngrohtë.
Natyra vepron progresivisht. (Itus et reditus), shko dhe kthehu, pastaj shko me larg, pastaj dy herë më pak, pastaj me tepër se kurrë, etj.
Keshtu shkon edhe batica, keshtu edhe dielli: Dikush, dikur eshtë sjelle harbuterisht: "Me falni, ju lutem".
Pa kërkimin e ndjeses nuk do ta kishit kuptuar harbuterine.
Duke folur me leje, nuk ka gjë tjetēr me te keqe se ndjesa e tyre.

Na pëlqen të shohim ndeshjen por jo fituesin

Asgjë nuk na pëlqen sa lufta, as jo edhe fitorja Na pëlqen tě shohim ndeshjet ndermjet kafsheve, por jo lehjen e fituesit per fitoren. Çfare donim te shihnim, nese jo sesi arrihej fitorja? Por kur vjen, e kemi humbur shijen. Keshtu edhe ne loje, keshtu edhe giatë kerkimit te së vërtetës; na pëlqen te degjojme gjate bisedave pëplasjen e mendimeve, por nuk na pëlqen aspak ta soditim tě verteten,kurdo qe ta shohim te linde gjatë grindjes. Po keshtu edhe në pasionet éshtè e kenaqshme të shohësh dy kundershtaret qe perplasen, por kur zoteron njeri, nuk mbetet veçse brutaliteti.
Ne asnjëhere nuk kerkojme gjerat, por kërkimin mbi gjërat. Edhe në komedi, skenat e qeta, pa frike, nuk vlejne aspak dhe as mjerimet skajshme pa shpresen, ose dashuritë e dhunshme, ose mizorite e ashpra.

As pro as kundër

A janë të drejta këto rregulla :
"Kush nuk èshte me mua, eshtë kunder meje"
" Kush nuk eshte kundër jush eshte me ju"
Dhe nëse dikush thotë se nuk jam as pro as kundër,si duhet t'i përgjigjemi?

Nacionalizmi

Nuk ka absurditet më të madh se të jesh nacionalist.Sepse toka është e njëjtë kudo, njerëzit janë të njëjtë kudo,idetë kanë të njëjtin burim. Idetë e tyre nuk kanë lulëzuar kurrë,gjaku është derdhur për të jetuar të tjerë të cilët nuk e shohin idenë të realizuar. Të tjerë japin idetë,të tjerë vriten për idetë,të tjerë jetojnë për idetë.
Në fakt, nacionalisti nuk ka asnjë ide, thjesht ka frikë nga ai që është ndryshe!

Gjithçka është çështje këndvështrimi

Ktheji dhimbjet e tua në poezi ; plagët në urtësi ; humbjet në përvojë ; pësimet në mësime ; pabesitë në strategji ; situatat në mundësi ; armiqtë në mjete ; jetën në luftë dhe luftën në art.
Gjithçka është çështje këndvështrimi!
Nëse e trajton veten si një artist,bota do të të duket si një art!

Të fuqishmit dhe të përulurit

Te fuqishmit dhe të perulurit njohin te njējtat fatkeqėsi dhe te njejtat pasione, por te paret jane ne maje te rrotes së jetës dhe tjetri afer qendrès dhe keshtu te njëjtat levizje e shkundin më pak.

Qortimi

Kur deshirohet te qortohet dikush me deshirén e mire, qe qortimi të vlejë dhe ti tregosh se po genjehet, duhet bere kujdes per pikèveshtrimin,
nën te ciin vëzhgon ate gje, pasi zakonisht ajo prej asaj pikeveshtrimi eshte e vertete dhe t'ia lejosh kete te vërtetě, por edhe ti zbulosh
pikeveshtrimin sipas te cilit èshte e pavertete.
Kjo do t'i mjaftoje, pasi kupton se nuk po genjehej, por mungonte nje vizion i perbashket. Tashme nuk do te zemerohet se nuk sheh çdo
gje, por nuk deshirohet te jete i mashtruar dhe kjo rrjedh ndoshta prej faktit se njeriu prej natyres nuk mund te shohe dhe prej natyres nuk mund te genjehet per pikepamjen qe konsideron, duke qene perceptimet e shqisave te gjitha te verteta.

Natyra imiton veteven

Natyra imiton vetveten. Fara e hedhur ne toké te mire jep fruta. Nje parim i hedhur ne një shpirt te miré jep fruta. Numrat imitojnë hapésiren, edhe pse duke qeně me natyré kaq tê ndryshme. Gjthçka éshte bére
dhe udhehequr prej tě njéjtit Zot. Rrenjet, frutat, shkaqet, pasojat.
Nese githçka leviz ně menyra te ngjajshme, ne dukje asgjë nuk leviz si ne nje anije, kur te gjithe shkojne mbi kiç, asnje nuk duket qe leviz,
kush eshtië i palëvizshem ben te zbulohet levizja e te tjerëve, si një pike fikse.

Porti moral

Ata qe gjenden në ç'regullsi u thone atyre, qé jane ne rregull qe jane ata qe po largohen nga natyra, ndersa ata besojně se po e ndjekin, ashtu si dikush qe giendet mbi një anije, që ndodhen ne breg.
Gjuha eshte e ngjajshme nën të gjitha kundërshtimet.
Nevojitet té kesh ne pike fikse per ta giykuar Porti gjykon ata, që ndodhen në anije. Por, ku do ta gjejmë njé port né moral?

Biseda si një lojë pingpongu

Nuk thuhet se nuk kam thenë asgje te re, sjellja e argumenteve eshte e re. Kur luhet pingpong si nga njëra anë dhe nga ana tjeter luhet me te
njëjtin top, por njëri di ta gjuajë me mire. Do tě isha edhe i kènaqur nese do te thuhej se kam perdorur fjalë të lashta. Njësoj sikur te njëjtat mendime nuk do te formonin objektin e një bisede tjetër me një kah te ndryshěm,ashtu edhe te njëjtat fjale formojně mendime te ndryshme me nje prirje te ndryshme te tyre.

Poezia është dhimbje

Zgjodha poezinë si një mjet për të lehtësuar sadopak dhimbjen por sa më shumë që shkruaja,aq më tepër shtohej dhimbja.
Poezia ime pëlqehej shumë dhe fitoi famë,por kjo nuk e pakësonte dhimbjen time.Nuk e di akoma nëse duhet të shkruaj apo jo poezi për të kënaqur të tjerët,por di që askush nuk pyet për burimin e poezive që më shton dhimbjet.
Jam në një dilemë : Të shkruaj për të kënaqur të tjerët duke vuajtur vetë apo të mos shkruaj më duke rrezikuar të humb famën? Të zgjedh suksesin e poezisë apo të zgjedh të heq dorë nga dhimbja që shkakton poezia?
Më duket e tepruar të them se më duket vetja si një Dostojevsk i cili me kryeveprat e tij botërore shfaqi dhimbjet e tij makabre!
Siç thoshte: Më jepni një dhimbje, t'ju jap një kryevepër!

Çfarë është "unë"

Çfare eshte "une"?
Nje njeri qe del ne dritare per te pare kalimtaret, nese une kaloj andej,a mund te them se ka dale aty pèr të më pare mua? Jo, pasi ai nuk mendon per mua ne menyre te veçante; por ai që do dike per shkak të bukurise se tij, e do vertet? Jo, pasi semundja e lise, qe do ta vrasë dikur bukurine pa vrare njeriun, do ta bejë të mos e dojë më atë.Por nese me duan pèr inteligiencen time, per kujtesen time, me duan
vertet mua? Jo, pasi mund t'i humbas keto cilesi pa humbur veten time.Ku eshte pra kjo unë, nese nuk ndodhet ne trup dhe as ne shpirt? E si mund te duash trupin ose shpirtin, nese jo per keto cilesi, qe nuk jane ato prej te cilave është berë "unë"prej momentit qe jane te perkohshme? Mund te duket thelbi i shpirtit të një njeriu ne menyre abstrakte,pavaresisht cilesive të tij ?
Nuk eshte e mundur dhe nuk do te ishte e drejtë.Nuk duam pra asnjëherè asnjè njeri, por vetëm cilesit e tij. Te mos tallemi pra mě me
ata qe jane te nderuar prej detyrave që kanë dhe titujve, pasi askush nuk duhet ne mos per cilësitë e marra hua.

Shkenca abstrakte

Kisha kaluar shume kohe ne studion e shkencave abstrakte dhe ajo pak përvojë që mund të merrej kishte një shije te keqe. Kur fillova te studjoj njeriun, pashë qe shkencat abstrakte nuk i pershtaten atij dhe se me teper gaboja une duke u thelluar se te tjerët duke mos ditur.
Por besova se do te gjeja shumé shoke te tjeré ne studion e njeriut dhe se kjo duhet te ishte studioja e vertete e pershtatshme per te. Por
gabohesha: Ka ende mě pak prej atyre qe studiojne gjeometri. Ndoshta vetem se nuk dine te studjojne njeriun,te tjerat. Ose ndoshta nuk eshte kjo shkenca qe njeriu duhet të zotërojë, por éshtë me mire per të të mos e njohe, nese deshiron të jete i lumtur.

Zhvlerësimi i vlerave nuk sjell gjë tjetër përveç antivlera. Sepse të dyja janë ekstreme të njëra-tjetrës!

Zhvlerësimi i vlerave nuk sjell gjë tjetër përveç antivlera.
Sepse të dyja janë ekstreme të njëra-tjetrës!

Balet shpirti

Kur thone qe nxehtèsia éshte nje levizje qelizash dhe drite, (conatws recedendi) qe ne ndiejmě, kjo na mrekullon. Si! Kenaqésia nuk do te ishte gjë tjetër veçse balet shpirtrash? Kemi nje ide kaq te ndryshme, ndersa keto opinione na duken kaq të largeta prej atyre te tjerave sa i percaktojmé identike me ato, te cilat i krahasojme.Perceptimi i zjarrit, kjo nxehtësi që na prek ne një ményre krejt te
ndryshme prej çdo kontakti tjetër, retrospektimi i tingullit dhe drités, e gjtha kjo na duket e mistershme. E gjithsesi është diçka konkrete, ashtu sikurse goditja nga nje gur. Eshte e vertete qe fale brishtesisë, shpirtrat qe hyjně ne pore arrijnë nerva tě tjera, por gjthmoně behet fale per nerva te prekur.

Kafshët nuk admirohen midis tyre

Kafshet nuk admirohen midis tyre. Nje kale nuk e admiron shokun e tij. Jo pse gjate vrapimit nuk ka patur déshiré per t'ja kaluar tjetrit ndermjet tyre, por kjo mbetet pa pasoja. Në stalle më i rëndi dhe i deformuari nuk ia lejon tërshërën e vet tjetrit, ashtu si duan të bëjnë ndermjet tyre njerèzit.
Virtyti i tyre kenaqet me vetveten.

Ekstremet në virtyt

Nuk e admiroj aspak teprimin  e një virtyti si vlera, nëse njëkohésisht nuk shikoj teprimin e virtytit te kundert: ashtu si tek e pamundura, qé
zoteronte nje vlere te skajshme dhe nje dashamiresi. Ne rastin e kundert nuk ngrihet, por rrezohet. Nuk deshmon madheshtine e vet, per faktin se ndodhet ne një skaj, por duke prekur njëkohësisht te dy skajet dhe duke mbushur ate qe éshtë ndermjet njerit dhe tjetrit. Por, eshtë e pamundur te bëhet fjalë per nje levizje te papritur te shpirtit ne nje tjeter
te skajeve dhe qe ajo te mos gjendet kurrě veçse ne një pikě, ashtu si prushi i zjarrit. E qofte keshtu, por nése kjo nuk deshmon per shtrirjen e shpirtit, zbulon te pakten zhdervjellesine.

Arti dhe politika

Qëllimi i politikës është të ushqejë me lugë të zbrazur.
Ndërsa qëllimi i artit është të shesë lugët.
Asnjë nga të dyjat nuk të siguron bukën!

Efekti që përsëritet

Kur shohim se një efekt përsëritet gjithmonë i njëjtë, biem në përfundimin e një nevoje të natyrshme, ashtu si nesër do të bëhet ditë,etj. Por, shpeshherë natyra na zhgënjen dhe nuk vepron sipas vetë ligjeve të saj. Shpirti beson natyrshëm dhe vullneti do natyrshem, kështu që në mungesë të objekteve të vërteta, atyre u duhet të jepen pas atyre të pavërtetë.
Në këtë botë, do të ekzistojë gjithmone hiri dhe edhe natyra, kështu për të qenë në ndonjë lloj mënyre e natyrshme. Pra, do të ketë gjithmonë
" edhe kështu edhe ashtu" dhe gjithmonë do të ketë luftë.
Pasi të parët vijnë prej lindjes së parë dhe të dytët prej hirit të lindjes së dytë.
Natyra rifillon gjithmonë të njëjtat gjëra, vitet, ditët, orët dhe hapësirat.Dhe numrat krah për krah, njëri pas tjetrit; kështu formohet një loj
pafundësie dhe përjetësie.
"Jo se në gjithë këtë ekziston diçka e pafundme dhe e përjetshme, por këtë njësi të fundme e shumëfishon në mënyrë të pafundme. Vetëm numri, i cili i shumëfishon më ngjan se është i pafundëm.

Pushteti i botës

Pushteti i themeluar mbi opinionin dhe imagjinatën zgjat disa kohë dhe është një pushtet i ëmbël dhe i vullnetshëm. Ai i themeluar mbi forcën zgjat përgjithmonë. Kështu opinioni është njësoj si mbretëresha e botës, por forca është tirani.

Nevojitet kenaqshmëri dhe realitet, por nevojitet që kjo kënaqshmëri të jetë prej të vërtetës.

Nevojitet kenaqshmëri dhe realitet, por nevojitet që kjo kënaqshmëri të jetë prej të vërtetës.

Gjithçka për vetevete

Çdokush per vetveten është një gjithçka, pasi me vdekjen gjithçkaja vdes per vetveten.
Nuk duhet gjykuar natyra prej kendveshtrimit tonë,por prej te sajit.

Ai, qe di te thote batuta te bukura, ka karakter te keq.

Ai, qe di te thote batuta te bukura, ka karakter te keq.

Pascal

Opinjoni i mirë për ju?

Doni te kete opinion të mirë per ju? Mos u lëvdoni!
Jo vetëm i shohin gjërat prej kendeve te tjere, por edhe me sy të tjerë, sepse nuk kujdesen të gjejnë persona të njejte,pasi nuk ka.

E donte si dikur

Nuk e do më ketë njeri, që e donte dhjete vjet me pare. E besoj: ajo nuk eshtë me e njejta, dhe as ai. Ai ishte i ri dhe edhe ajo: ajo eshtë krejt ndryshe tashme. Ndoshta ai do ta donte ende ashtu si ishte dikur.

Virtyti me forcat tona

Nese nuk qëndrojmë të virtytshëm me forcat tona, por pèr kundërpeshë te dy veseve të  kundërta, ashtu si qëndrojmë në kembe
prej dy ererave te kundèrta. Hiqni një prej ketyre veseve dhe do te biem në tjetrin.

Stili i autorit

Kur shihet stili i natyrshëm mbetemi te habitur dhe si te goditur, pasi presim te shohim nje autor dhe gjejmë njê njeri ; përkundrazi ata që marrin vesh dhe që duke parë një liber, besojne se do te gjejnë nje njeri, mbeten të habitur kur gjejne një autor.

Libri i dashurisë

Libri i tij nuk ishte një libër dashurie, nuk kishte detyrimin per kete,por eshtë detyrimi qe nuk shkeputet prej saj.
Mund te justifikohen idetě pak te lira dhe sensuale në ndonjë rrethane te jetes, por nuk mund te justifikohen idetê e tij krejtesisht
pagane mbi epshin.
Pasi duhet hequr doré prej çdo devotshmerie,
něse nuk deshirohet te vdesesh si i vetëm. Tashmë, në te gjithě librin e tij, ai mendon vetěm per te vdekur ne menyrë te ëmběl dhe te ftohte.

Fama duke kundërshtuar

Sa më shumë të kundërshtohet diçka,aq më shumë bëhet i famshëm ai që kundërshton dhe më e famshme ajo që kundërshton.Por më i famshëm bëhet kundërshtari yt që të merr gjithë kohën tënde!

Protesta të padobishme

Nuk kemi parë kurrë njerëz, që për të protestuar për vëmendjen e pavlefshme të saj, dhe që tregoni kundrejt tyre, ju sjellin shembullin e njerëzve të rëndësishëm, prej të cilëve kanë qenë të vlerësuar!
Do t'ju thoja atyre:
"Tregomëni cilësitë, me të cilat kemi magjepsur ata njerëz dhe edhe unë do t'ju vlerësoj”.

Kujtesa

Kujtesa është e nevojshme për të gjitha operacionet e arsyes. Kur një diskutim i gjykuar mirë përshkruan një pasion ose pasojat e tij, gjejmë në vetvete të vërtetën e asaj, që dëgjojmë pa e ditur se e kemi, kështu që nxitemi te çmojme ate, qe na e ka treguar, pasi nuk na ka treguar te mirën e tij, por tonën. Ky perfitim e ben te denjë për të qenë i dashur,
përveç faktit qe botkuptimi intelektual e shtyn domosdoshmërisht zemren tonë ta doje.

Probabiliteti : Cdokush mund te shtojë, askush nuk mund të heqe.

Probabiliteti :
Cdokush mund te shtojë, askush nuk mund të heqe.

Bisedat

Bisedat mbi përuljen janë shkak krenarie për ata që mburren dhe përuljeje për të përulurit.
Kështu, ato mbi skepticizmin janë shkak sigurie për të tillët. Të paktë janë ata që flasin përulësisht për përuljen, dlirësisht për dlirësinë, të paktë prej skeptikëve duke dyshuar.
Jemi veçse gënjeshtër,pakuptimëri,kundërshti,fshihemi dhe maskohemi përpara vetvetes.
Duke shkruar këtë që mendoj, ndonjëherë mendimi më largohet; por kjo më kujton dobësinë time që herë pas here harroj dhe kjo më mëson po aq sa mendimi i harruar, pasi qëllimi im i vetëm është të njoh asgjënë time.

Keqardhje për fatkeqët

Të ndjesh keqardhje për fatkeqët nuk është në kontrast me mëkatin; përkundrazi ndjen kënaqësi ta japësh këtë dëshmi miqësie dhe të tërheqësh një reputacion mirësie pa dhënë asgjë.

Frika e ushqyer

Vetëm frikërat, që i ushqejnë vetë vetes dhe që nuk vijnë nga natyra na turbullojnë, pasi i bashkojnë situatës, në të cilën gjendemi, pasionet e asaj, në të cilën nuk ndodhemi. Meqënëse natyra na bën të ndihemi fatkeqë në çdolloj gjendjeje, dëshira evokon për në një gjendje të lumtur duke i bashkuar gjendjes, ku ndodhemi, pasionet e asaj në të cilën nuk
ndodhemi; por, edhe sikur t'i arrinim ato kënaqësi, nuk do të jemi të lumtur për këtë, pasi do të duam dëshira të tjera sipas gjendjes së re.
Duhet bërë shembull ky pohim i përgjithshëm.

Drejtësia e pashqyrtuar

Drejtësia konsiston në atë, që është vendosur: dhe kështu të gjitha ligjet tona të vendosura do të quhen domosdoshmërisht të drejta pa qenë të shqyrtuara, për faktin e vetëm se kanë qenë të vendosura.

Gëzim i shtirur

Ata, që në çështje të pafata ruajnë gjithmonë shpresën dhe gëzohen për fatin e mbarë dhe nuk hidhërohen nga fati i keq, dyshohet se mund të jenë të kënaqur që puna ka shkuar keq dhe janë të lumtur të gjejnë shkaqe për të shpresuar, që të tregojnë se janë të interesuar, duke maskuar gëzimin që shtiren se po provojnë me atë që duhet të kishin provuar,nëse puna do të kishte ecur keq. Natyra jonë kërkon lëvizjen, qetësia absolute është vdekje. Dikush kupton që natyra është e kompromentuar dhe se njerëzit janë kundërshtarë të shpirtit të sjellshëm, por ai i injoron sepse ata nuk mund të shkojnë më lart.
Veprimet e bukura e të fshehta janë më të denjat. Kur gjej ndonjë të tillë në histori, që më pëlqejnë shumë, frymëzohem, por në fund të fundit nuk kanë qenë aspak të fshehta në momentin që janë vënë re edhe pse janë bërë përpjekje për t'i fshehur, ajo pak sa janë treguar i ka shkatërruar të gjitha, sepse gjëja më e bukur ka qenë dëshira për t'i mbajtur te fshehura.A nuk është ndoshta për t'i bërë qejfin botës, ajo, që i bën të sigurta dhe të mundshme gjërat e moralshme? Nuk do të doni të na bëni të besojmë se kjo është çështje e së vërtetës dhe se nëse nuk do të ekzistonte moda e dueleve, juve do t'ju dukej e lejueshme të luftonit, vetëm duke shqyrtuar këtë gjë në vetvete?

Drejtësia e vendosur

Drejtësia konsiston në atë, që është vendosur: dhe kështu të gjitha ligjet tona të vendosura do të quhen domosdoshmërisht të drejta pa qenë të shqyrtuara, për faktin e vetëm se kanë qenë të vendosura.

Kujtesa dhe ndjenja

Kujtesa, gëzimi i ndjenjave dhe edhe përpjesëtimet gjeometrike bëhen
ndjenjë, pasi arsyeja bën të natyrshme ndjenjat dhe ndjenjat e natyrshme fshihen prej arsyes.

Është fisnik

Nuk duhet (thënë): “Është matematikan, as “predikues”, as "elokuent", por: "është fisnik". Vetëm kjo marrëveshje e përbotshme bën për mua. Nëse duke parë një njeri na vjen ndërmend libri i tij, kjo është një shenjë e keqe. Do të preferoja që të kujtonte një cilësi vetëm
rastësisht dhe me veprimin e të përdorurit,“ne quid nimis”, nën frikën që një cilësi mund të marrë hov dhe të na vërë etiketa; nuk mendohet se flet mirë, nëse jo kur duhet të flasë mirë, por atëherë kjo gjë mendohet.

Përjashtim prej rregullit

Populli ia del i vetëm, por i duhet dhënë një arsye, është e pakëndshme të gjendesh në përjashtim nga rregulli; përkundrazi duhet të jesh i rreptë dhe i kundërt, përkundrejt përjashtimit dhe gjithsesi, kur është e sigurtë që ka përjashtime prej rregullit,duhet dhënë një gjykim i rreptë por i drejtë.

E mira e vërtetë

Cila është kërkimi i të mirës së vërtetë?
Njerëzit e zakonshëm e lidhin të mirën me fatin dhe me pasuritë e jashtme, ose së paku me arsyetimin.
Filozofët kanë treguar kotësinë e të gjithë kësaj dhe e kanë individualizuar në atë që kanë mundur.
Mburrja është e rrënjosur deri në atë pikë në zemrën e njeriut, sa edhe një ushtar, një pritës, një guzhunier, një farkëtar, mburren dhe dëshirojnë të kenë admirues. Dhe edhe filozofët i duan dhe ata , që shkruajnë kundër gjithë kësaj duan lavdinë se i kanë lexuar dhe edhe unë, që po shkruaj kam ndoshta këtë deshirë dhe ndoshta ata që do ta lexojnë...
Prej dëshirës së të qënit të vlerësuar prej atyre, që kemi afër.
Krenaria na zotëron ne mënyrë kaq të natyrshme në mes të mjerimeve
tona, të gabimeve, etj. Jemi gati të humbim deri edhe  jetën, me kusht që të flitet për këtë. Mburrje, lojë, gjueti, vizita, komedi, përjetësia e
gënjeshtërt e emrit.

Disa flasin bukur, por nuk shkruajnë mirë.

Disa flasin bukur, por nuk shkruajnë mirë. Fakti është që vendi dhe publiku i nxehin dhe u nxjerrin prej shpirtit të tyre shumë më tepër sesa pa këtë nxehtësi, do të arrinin të gjenin.
"Kur isha i vogël mbyllja librin tim dhe meqënëse disa herë rastiste që ... duke besuar se e kisha mbyllur dyshoja".

Dhuna

Dhuna jo opinioni, eshtë mbretëresha e botës, por eshtë opinioni ai që përdor dhunën.
Eshtë dhuna që formon opinionin. Sipas opinionit tonë jeta e pasur është e bukur. Pse? Sepse kush do të dojë të vallëzojë mbi litar do të jetë i vetëm dhe unë do të mbledh një grup më të fortë njerëzish, që do të thonë se ajo nuk është e bukur.

Parimet

Do të përshkruaj këtu disa nga mendimet e mia pa ndjekur një rregull, por ndoshta jo pa një skicë.
Do të jetë rregulli i vetëm që do të dallojë gjithmonë objektin tim nëpërmjet vetë çrregullimit.
Do t'i bëja shumë nder subjektit tim, nëse do ta trajtoja në mënyrë sistematike, prej momentit që dua të tregoj, që nuk është i nënshtrueshëm
ndaj rregullit të vendosur.Ta imagjinojmë Platonin dhe Aristotelin vetëm të lagur nën veshjet e tyre pedante. Ishin njerëz të botës si shumë të tjerë, që qeshnin me miqtë e tyre. Dhe kur u argëtuan duke bërë ligjet dhe politikën e tyre, qe veçse një lojë. Ishte pamja më pak filozofike dhe më pak serioze e jetës
së tyre; pamja më filozofike konsistonte në jetesën e thjeshtë dhe të qetë. Kur shkruajtën për politikën, e bënë si për të vendosur rregulla në një strehim të çmendurish. Dhe nëse janë hequr sikur të bëhej fjalë për diçka te madhe, kjo ndodh sepse ata e dinin se të çmendurit për të cilët flisnin besonin se ishin mbretër ose perandorë. Ata hyjnë në parimet e tyre për të moderuar çmendurinë e tyre dhe ta bënin sa më pak të demshme që të mundnin. Ata që gjykojnë një vepër pa një kriter,përballë të tjerëve, si dikush që ka një orë perballe atij që nuk e ka. Një thotë: "është ora 2": tjetri thotë: "është vetëm 2 pa çerek". Une shoh orën time dhe i them të parit: "ju po mërziteni" dhe tjetrit i them që për ju koha nuk ka vlerë, ka kaluar në të vërtetë një orë e gjysëm. Dhe nuk ua vë
veshin atyre, që thonë që koha më rëndon dhe se gjykoj në bazë të imagjinatës time.
Ata nuk e dinë se gjykoj në bazë të orës sime.
Ka vese që na ngjiten vetëm prej të tjerëve, dhe që zhduken ashtu si rrënjët, kur pritet trungu.

Detyra ime

Detyra ime në këtë faqe nuk është të mësoj të tjerët por të mësojmë të gjithë sëbashku nga njëri-tjetri.
Nuk kam dashur të tregoj kurrë që di por të zbuloj më shumë rreth asaj që mendoj se di.
Nuk kam dashur kurrë të tregoj kurrë se kush jam por të njoh sa më shumë më të mirë se unë.
Nuk kam humbur asgjë duke dhënë një pjesë të kohës sime këtu por, përkundrazi kam fituar zemrat e atyre që janë të dashuruar pas leximit.
Nuk kam fituar kurrë ndonjëherë ndonjë kapital qëkur kjo faqe është hapur, por kanë fituar kapital prej kësaj faqeje.
Sepse detyra jonë është të jemi të gjithë nxënës i të gjithëve dhe mësues të vetvetes!

Nëse doni të njihni një popull

Nëse doni të njihni moralin e një populli,shihni se çfarë zgjedhin për të lexuar.
Nëse doni të njihni inteligjencën,shihni se për çfarë zihen.
Nëse doni të njihni forcën e tyre,shihni sesi sillen me prindërit në familje.
Nëse doni të njihni suksesin, shihni se kë zgjedhin për udhëheqës.

Mes dy ekstremeve

Kur kuptohet se në një fjalim ka fjalë të përsëritura dhe i sheh kaq të përshtatshme sa duke u përpjekur t'i korrigjojmë do të dëmtojmë bisedën,duhet t'i lëmë ato; janë shenjat e tij dalluese. Bëhet fjalë për zili, që është e verbër dhe nuk e di se kjo përsëritje në atë fragment nuk është gabim pasi nuk ekziston një rregull i përgjithshëm.Na pëlqen siguria, që dikush të jetë i pagabueshëm në çështjen e besimit dhe që doktorët autoritarë të jenë në çështjen e moralit, për të patur kësisoj sigurinë personale. Nëse dikush do të vinte sot dhe të kishte
pak autoritet, nuk do të mundte të bënte asgjë.

Inteligjenca e skajshme është akuzuar për marrëzi, ashtu si edhe dobësia e skajshme; vetëm mediokriteti është një e mirë: dhe shumica,që ka vendosur këtë dhe që largon këdo, nëse largohet në një prej dy skajeve. Nuk i kundërvihem, pranoj për ku më vendosin dhe refuzoj të ngjitem në skajin më të ulët, jo për shkak të urtësisë së tij, por sepse dhe ai ndodhet në skaj, për këtë do të refuzoja edhe skajin më të lartë. Të dalësh nga mesatarja, do të thotë të dalësh prej gjendjes njerëzore.
Madhësia e shpirtit qëndron në atë, që të dish të mbetesh i tillë: është falsitet, që madhështia synon daljen prej tij në vend që të qëndrojë.
"Natyra nuk mund ...
Natyra na ka vendosur aq mirë në mes, sa nëse lëvizim një anë të peshores, ndryshojmë edhe tjetrën".
Kjo më bën të mendoj se në kohën tonë ka stimuj të vendosur në të atillë mënyrë që të prekësh njërën do të thotë të prekësh edhe tjetrën".
"Kam kaluar shumë kohë të jetës sime duke besuar se kishte një drejtësi dhe nuk gënjeja veten, sepse është ajo që Zoti na ka zbuluar,por unë besoja, dhe në këtë gabohesha, se drejtësia jonë ishte thelbësisht e drejtë dhe se kishte një mënyrë për ta njohur dhe gjykuar, por pastaj shumë herë jam gjendur i privuar prej një kriteri të sigurtë, sa së fundmi humba besimin në vetvete dhe më pas tek të tjerët. Pashë të gjithë vendet dhe njerëzit të ndryshuar; dhe kështu pasi pata shkëmbyer mendime shumë herë mbi drejtësinë e vërtetë, kuptova se natyra jonë ishte prej një ndryshueshmërie të vazhdueshme dhe qysh atëherë nuk kam shkëmbyer më mendime. Dhe nëse do të ndryshoja, do ta ripohoja atë
mendim.Skeptiku Arkesilao, që bëhet dogmatik"
"Mund të ndodhë që të jepen demostrime të vërteta, por nuk është e sigurtë.
Dhe kjo dëshmon që nuk është e sigurtë që gjithçka të jetë e pasigurt për lavdi të Skepticizmit".
"Ai burrë, aq i hidhëruar prej vdekjes të së shoqes dhe të birit të vetëm, që ka këtë problem të madh që e torturon; pse në njëfarë pike nuk është më i trishtuar dhe mund ta shohësh të lirë prej gjithë këtyre mendimeve të dhimbshme dhe shqetësuese? Nuk duhet të habitemi. I është dhënë një top dhe duhet t'ia hedhë shokut te tij. Është i vëmendshëm për ta pritur ndërsa bie prej çatisë për të fituar një pikë. Si do dëshironi që të mendojë për punët e veta, me këtë punë që e ngut? Ja një kohëzënie e denjë për një shpirt të madh që të largojë çdo mendim tjetër nga mendja.
Ky njeri i lindur për të njohur universin, për të gjykuar çdo gjë, për të mbretëruar një shtet, ja tek e shohim të zënë dhe të harruar pas kapjes
së një lepuri. Por, nëse nuk përkulet përpara kësaj dhe do dojë të qëndrojë gjithmonë ngrehur, do të jetë veçse më budallai, pasi do dojë të ngrihet mbi njerëzoren dhe në fund të fundit nuk është veçse një njeri, i zoti për shumë dhe për pak, për gjithçka ose asgjë. Nuk është një ëngjëll, as një kafshë, por një njeri."
"Një mendim i vetëm na pushton; nuk mund të mendojmë për dy gjëra njëkohësisht, prej këtej vjen e mira sipas njeriut dhe jo sipas Zotit.

"Duhen gykuar në mënyrë te kthjellet prirjet hyjnore".
Montaigne e ka patur gabim kur thotë : Tradita duhet ndjekur për faktin e vetëm se është traditë dhe jo sepse është e arsyeshme, ose e drejtë."
Por populli e ndjek për këtë arsye të vetme që e beson të drejtë. Përndryshe, për faktin e vetëm e të qënurit traditë, nuk do ta ndiqte, pasi pranon të jetë subjekt vetëm i arsyes, ose drejtësisë. Pa këtë traditë do të kalonte në
tirani, por zotërimi i arsyes dhe drejtësisë nuk është më tiranike se ajo e kënaqësisë. Janë parimet natyrore të njeriut.Do të ishte pra, mirë, nëse do t'i bindej ligjeve dhe traditave, që gjithsesi jane ligje që të mësojnë se nuk janë (domosdoshmërisht) të vërteta dhe të drejta për t'u paraqitur, se nuk dimë asgjë përsa u përket atyre dhe se duhet vetëm të ndjekim ato, që kemi marrë. Në këtë mënyrë nuk do t'i
lēmë kurrë. Por populli nuk mësohet me këtë teori dhe kështu prej momentit që beson se është e mundur të gjejë të vërtetën dhe se ajo
gjendet në ligje dhe tradita, u beson atyre dhe e merr antikitetin e tyre si provë të vërtetësisë së tyre (jo prej autoritetit të tyre të vetëm, pa vërtetësi).Ndaj u bindet atyre, por është gati të mbulohet, nëse i dëshmohet se nuk vlejnë asgjë, dhe kjo është e mundshme me të gjitha, mjafton t'i shohësh në një këndvështrim të caktuar.E keqja është e lehtë, ka të tilla një pafundėsi, e mira është gati unike.
Në lloj e keqeje është e vështirë të gjendet, po aq sa ajo që e quajmë e mire dhe për shkak të kësaj veçantie shpeshherë merret si e mirë. Duhet edhe një madhështi e jashtëzakonshmëri e shpirtit për t'ia arritur, ashtu si edhe për të mirën. Shembujt jepen për të provuar gjëra të tjera, por edhe se do të dëshironin të provonin shembuj, do t'u takonte gjërave të bëheshin shembuj. Pasi, prej momentit që gjithmonë besohet që veshtiresia është në atë që dëshirohet të provohet, gjenden shembuj më të qartë dhe të lehtë për demonstrim.

Kështu kur dëshirohet të demonstrohet diçka e përgjithshme, duhet dhënë rregulli i veçantë për një rast,por nëse dëshirohet të demonstrohet një rast i veçantë,duhet të fillohet prej rregullit të përgjithshëm.
Pasi gjithmonë duket e errët gjëja gjëja që duhet të provohet dhe e qartë ajo që duhet ndërfutur në prova.Në të vërtetë kur propozohet diçka për të provuar,fillohet me idenë që është e errët, ndërsa përkundrazi ajo,që duhet të provojë duhet të jetë e qartë dhe kështu ajo kuptohet lehtësisht.
Jam ndjerë keq nga këto komplimente " Ju bezdis", " Kam frikë se ju mërzis", " Kam frikë se kjo është shumë e gjatë". Ose na bindin ose na irritojnë.
Sa e vështirë është t'i propozosh diçka gjykimit të një tjetrit pa e ndryshuar gjykimin e tij nëpërmjet mënyrës së propozimit!
Nëse thuhet : " Më duket i bukur", " Më duket i errët " ose gjëra të tjera të ngjashme,ose imagjinata priret drejt këtij gjykimi,ose ajo nxitet në drejtimin e kundërt.
Më e mira është të mos thuash asgjë dhe kështu çdo kush gjykon sipas vetvetes,dmth sipas asaj që është,ose sipas asaj që do ju vendosin rrethanat e tjera,për të cilat nuk jemi përgjegjës.Por të paktën nuk do ju kemi vendosur asgjë tonën,vetëm edhe nëse heshtja të mos ketë pasojat e saj sipas mënyrës dhe interpretimit që tjetri do të dëshirojë të japë,ose sipas konjukturave,që do të nxjerrë prej lëvizjeve të fytyrës dhe tonit të zërit;nëse do të jetë fizionomist,në këtë pikë do të jetë e vështirë të mos shprehet një gjykim me vetë pamjen natyrale,ose më mirë kaq të paktë janë të vendosur dhe të qëndrueshëm.
Çdo arsyetim yni përfundon duke hequr dorë prej opinioneve.
Por fantazia është e ngjashme dhe e kundërt me opinionet, kështu nuk mund të dallohet prej këtyre kundërshtive.
Një thotë se opinioni im është fantazi,tjetri se fantazia e tij është opinion.Nevojitet të vendoset nie rregull. Arsyeja na afrohet, por mund të jetë e përthyeshme në të
gjitha drejtimet.
Dhe kështu që nuk është.

Gjërat, të cilat kemi më përzemër, si për shembull të fshehim pasurinë tonë të vogël, shpeshherë nuk janë asgjë. Një asgjë që imagjinata e zmadhon sa një mal; mjafton edhe një tjetër pak imagjinatë për ta bërë të kuptueshme pa shumë mund.

Gjeometria dhe Intuitita

Gjeometria dhe Intuita.

Dallimi ndërmjet shpirtit gjeometrik dhe intuitës konkrete.
Në të parin shkaqet janë të prekshëm, por larg përdorimit të përgjithshëm, kështu që është e vështirë të kthesh kokën në atë drejtim për mungesë familjariteti, por sapo të kthehesh sadopak, shkaqet janë qartësisht të dukshëm; dhe vetëm një mendje krejt jonormale mund të
gjykojë keq mbi shkaqe kaq të dukshme sa është gati e pamundur, që të zhduken.
Por në intuitën konkrete, shkaqet janë të përdorimit të përgjithshëm dhe qëndrojnë përballë syve të të gjithëve. Nuk është e nevojshme te kthesh kokën, as të ushtrosh dhunë; mjafton të kesh vështrim të forte,
por duhet ta kesh vërtetë të fortë, pasi shkaqet janë kaq të brishtë në një numër kaq të madh,sa është gati e pamundur që ndonjë të
marrë arratinë.Tashmë, të lësh pas dore një shkak të çon në tmerr; kështu qe duhet
patur vështrim mjaft i mprehtë për të parë të gjithë parimet dhe më pas një mendje e sertë për të mos arsyetuar në mënyrë të rreme mbi të njohurat. Të gjithë gjeometrit pra, duhet të jenë intuitive, nëse do të kishin një vështrim të fortë, pasi ata nuk nuk arsyetojnë keq duke u nisur prej parimeve që njohin. Dhe shpirtrat intuitivë do të ishin gjeometër,nëse do të mundnin të përkulnin vështrimin e tyre drejt parimit të pazakontë të gjeometrisë.
Kjo bën pra, që disa shpirtra intuitivë nuk janë gjeometra dhe se ata nuk munden të kthehen krejtësisht drejt parimeve të gjeometrisë, por
kjo dëshmon që nëse gjeometrat nuk janë intuitivë është se ata nuk shohin atë, çfarë qëndron para tyre, dhe se duke qenë të mësuar me parime të thjeshtë dhe të dukshëm të gjeometrisë dhe të mos arsyetojnë që pasi
kanë parë mirë dhe menaxhuar mendjen e tyre, ata humbin në gjërat konkrete, ku nuk lënë veten të menaxhohen në këtë mënyrë kjo duket,ndihen me tepër se shihen dhe është një mundim i pafund t'i bësh t'i ndjejnë edhe ata, që nuk i ndjejnë dot vetë. Janë gjëra kaq delikate dhe kaq të numërta, që është e nevojshme një ndjeshmëri kaq delikate dhe e
saktë për t'i ndjerë dhe t'i gjykosh në mënyrë rigoroze dhe të drejtë sipas kësaj të ndjesh, pa mundur ta tregosh vetëm me pasojat e gjeometrisë,meqënëse jo kështu zotërohen dhe operacioni do të kishte mbaruar.Duhet parë kjo gjë me një goditje të vetme, me një vështrim të vetëm, jo në vazhdueshmërinë e arsyetimit, të paktën deri në njëfarë pike.
Kështu ndodh rrallë që gjeometrat të jenë intuitivë dhe intuitivët të jenë gjeometër, pasi gjeometrit të trajtojnë në mënyrë gjeometrike gjërat intuitive duke u bërë qesharakë, por nuk është kjo mënyra e të vepruarit në këto lloj arsyetimesh. Jo se shpirti nuk e bën heshtazi, në mënyrë të natyrshme dhe pa stërhollime. Shprehja e kësaj i tejkalon aftësitë e të gjithë njerëzve dhe të paktë janë ata që e ndjejnë. Shpirtrat intuitivë,përkundrazi duke qenë të mësuar të gjykojnë në një vështrim të vetëm,
janë kaq mendjelehtë kur u flitet me fjalë, prej të cilave nuk kuptojnë asgjë dhe për të hyrë tek të cilat duhet kaluar nëpërmjet përcaktimeve dhe parimeve kaq të pastër sa ata nuk janë të mësuar të marrin në konsideratë në mënyrë kaq të hollësishme, sa dekurajohen dhe u humbet dëshira.
Por shpirtrat e gënjeshtërt nuk janë kurrë as intuitivë, as gjeometër.Gjeometrat që janë veçse gjeometra kanë një mendje të hekurt, por me marrëveshje që t'ju shpjegohet atyre çdo gjë nëpërmjet përcaktimeve dhe parimeve; ndryshe do të jenë falsë dhe të padurueshëm, pasi ata janë të hekurt vetëm për parime të qartësuara mirë.Por intuitivët, që janë veçse intuitivë nuk mund të kenë durimin të zbresin deri në parimet e para të gjërave spekulative dhe të fantazisë,gjëra që kurrë nuk i kanë parë në botë, që janë krejtësisht jashtë çdo përvoje.
Elokuenca e vërtetë vë në lojë elokuencën, morali i vërtetë tallet me moralin; morali i gjykimit, dua të them, tallet me moralin e intelektit, të cilit i mungojnë rregullat
Gjykimit i përket ndjenja, ashtu si shkencat i përkasin intelektit.Intuita qëndron përballë gjykimit ashtu si gjeometria përballë intelektit.
Të tallesh me filozofinë, do të thotë të filozofosh me të vërtetë.Ushqimi i trupit vjen pak nga pak.
Bollëk ushqimi dhe mangësi personale.