Ngjarje reale
Mbështetju Zotit të Lartësuar!
"Nëse je në vështirësi, mbështetju Zotit se me të vërtetë Ai i do ata që i mbështeten Atij!"
Në ora 6 të mbrëmjes së katërmbëdhjetë të muajit korrik të vitit 2000 në zyrën time në Kanada, isha duke lexuar një punim shkencor për dëmet e duhanit, dëmet e tij trupore edhe psikike. Ndërkohë që isha përqenduar në lexim ndjeva një dhembje té madhe në pjesen e djathtë të kokës. Mundohesha ta largoj dhembjen duke përdorur disa prej metodave me të cilat zakonisht e tejkaloj dhembjen, por nuk pata mundësi ta ndaloj,perkundrazi ajo shtohej më shumë. Aso dhembje koke nuk kisha pasur kurrë më parë. Më erdhi bashkëshortja ne zyre që të më pyesë nëse doja të dilnim të darkonim me familjen diku jashtë, por unë isha shtrirë për toke nga dhembja dhe ajo, pa një e pa dy, më dërgoi në
spitalin më të afërt nga vendi ku ishim. Dhe pas disa minutave mjeku konstatoi se ishte një dhembje koke e shkaktuar nga puna e madhe dhe presioni, ndaj me dha disa barna.
U kthyem në shtëpi, por dhembja nuk kishte të
ndalur, përkundrazi ajo shtohej më shumë ndaj u ktheva përsëri në spilal. Më kontrolloi një mjek me prejardhje indiane dhe më tha se ishte i habitur nga ajo që më kishte thënë mjeku që më kontrolloi herën e parë. Pa ndërmarrë asgjë për të më ndaluar dhimbjen,ai thirri automjetin e ndihmës së shpejtë dhe më udhëzoi për në spitalin kryesor të Monterialit. Më morën disa infermiere dhe mjeku specialist e më dërguan në urgjencë. lsha i shqetësuar nga ajo se çpo ndodhte dhe se çdo të më ndodhte.Çdo gjë qarkullonte me shpejtësi marramendse.
Më bënë fotografim mjekësor dhe pastaj mjeku specialist i tha bashkshortes sime: "Burri yt ka pësuar një sulm (infarkt) në pjesën e djathtë të kokës gjegjësisht të trurit dhe kjo diagnozë quhet "kafarinoma" ose "kefrens hemanigoma"I tha, gjithashtu, se jam në një gjendje të rëndë dhe në një rrezik të madh. Tha se po prisnin kryesorin e sektorit të tyre që të më operonin.
Erdhi mjeku, më kontrolloi dhe ndaloi që të operohem atë ditë, tha se sulmi ka prekur një pjesë në thellësinë e trurit dhe tha se mund të lëndojmë diçka tjeter gjatë operimit. Për këtë arsye, është më mirë ta shtyjmë operacionin për të nesërmen. Urdhëroi te me japin infuzione dhe barna të tjera deri në mëngjes.
Ndërsa mua më këshilloi të mos lëviz fare dhe urdheroi infermieren përgjegjëse të kujdeset dhe për çfarëdo rasti urgjent të lajmërojë atë.
E gjithe kjo po ndodhte ndërkohë që unë kisha
dhembje të papërshkrueshme dhe po mendoja me vete: unë nuk konsumoj duhan, nuk pi asgjë të dëmshme për shëndetin, jetoj jete harmonike dhe me program.
Merrem me sport, se paku, një orë në ditë. Edhe tensionin e kam mirë, shtypjen e gjakut e kam normale...atëhere pse pësova sulm në kokë?!
Nuk kam fjetur as edhe një moment të vetem
deri në mesnate derisa dhembja arriti kulmin. Aq dhembje kisha saqë mendova se koka do të më pëlcasë.nga dhembja e madhe!
Erdhi infermierja dhe lajmëroi urgjencën. Erdhen e më dhanë diçka të fortë saqë e humba vetëdijen dhe nuk kam pasur vetëdije deri në ora 5 të mëngjesit,atëherë erdhën mjekët dhe filluan të më kontrollojnë nëse jam apo jo gati për operim.
Çdo minutë më dukej sikur të ishte një vit i tërë, dhimbja vazhdimisht rritej dhe diku nga ora 11 e mengjesit ndjeva rrahje të shpejta të zemrës dhe isha si i ngulfatur e as nuk mundja të merrja frymë siç duhet.Ne atê moment mendova se erdhi fundi i jetës sime dhe nuk e pashë të arsyeshme të kërkoja ndihmé nga askush. U drejtova me të gjitha ndjenjat dhe shqisat e mia drejt Atij, i Cili krijoi shkaqet, drejt Zotit të Madhërishëm. lu luta Atij dhe lotët më rridhnin ne faqe, iu luta me një lutje të sinqertë dhe iu luta të bëjë me mua çtë ketë dëshirë se do të më gjejë - Inshallah nga durimtarët.
Zotin e Madhërishëm e kam dëshmitar të asaj që po them: pasi që iu nbështeta Atij - të Plotfuqishmit dhe të Vetmit derisa mu ndal tërësisht. Pastaj i kerkova gruas sime të
më ndihmojë të ngrihem e të lutem për ta falënderuar Zotin e Lartesuar. Kur mori vesh mjeku se kam lëvizur nga krevati erdhi shpejt e shpejt dhe urgjentisht më urdhëroi të bëj fotografim mjekësor tjeter dhe e bëra. Më kontrolloi, u habit ai dhe të tjerët.Vërtetoi se gjakderdhja është shëruar dhe dhembja ka kaluar sikur të ishte hequr me dorë dhembja filloi të pakësohet.
Qendrova në spital një vit të plotë dhe ishte
qëndrimi aty mësuesi im më i madh. Pashë njerëz që lëngonin nga sëmundje të ndryshme dhe dëshira e tyre e vetme ishte shëndeti. I dëgjoja duke thënë se jemi të gatshëm të japim gjithë pasurinë tonë vetëm e vetëm të shërohemi.
Mësova shumë nga qëndrimi im dhe nga ajo që
pashë aty. Mësova se bota është e përkohshme, por jo vetëm në fjalët që ne dëgjojmë apo edhe vetë ne themi herë pas here, por e mësova me ndjenja dhe me bindje se është ashtu.
lu afrova më shumë Zotit të Lartësuar dhe e
mora mësimin për të cilin kisha hyrë në spital dhe ai ishte: kthimi im drejt Zotit të Madhërishëm dhe shpirtërores dhe që tu mesoj njerëzve ate qe unë e mësova nga jeta ime, t'u mësoj atyre si të afrohen tek Zoti i Plotfuqishëm, si t'i mbështeten Atij me mbështetje të plotë. "...Dhe kush i mbështet Zotit do ti mjaftojë atij. "
Dola nga spitali dhe u ktheva në shtëpi pa u
operuar fare. Gjakun e kam shumë mirë dhe pasoja që më shkaktoi sulmi u zvogëlua prej 2 cm në 0.5 cm.
Që sot mbështetju Zotit të Lartësuar, të Vetmit, mos u frikëso nga asgjë e as nga ndonjë njeri.
Furnizimi vjen vetëm pre Tij, se sa do të jetosh
e ke të caktuar nga Ai dhe ta dish se Ai - i Plotfuqishmi - të do më shumë se sa ti mund ta imagjinosh dashurinë e Tij ndaj teje.
Mbështetju Atij me seriozitet dhe do ta shohësh se si Ai do të të japë gjithmonë zgjidhje të problemeve,do të të furnizojë nga ti nuk e pret, sepse Ai është shkaktari i shkaqeve, është Fisniku i gjithë fisnikëve. "Sikur t'ï mbështeteni Atij të Lartësuarit me mbështetje të vërtetë Ai do tju furnizojë ashtu siç i furnizon shpendët!"
Ta kujtosh Zotin nëse e ke harruar.
Do të vijë furnizimi nga ku nuk e ke menduar.
" E si frikësohesh nga varfëria kur Zoti është Furnizuesi.
Ai furnizon shpendët dhe gjallesat që deti ika ne thellési?
