Mençuria na këshilion të krijojmë klimën tonë të dashurisë. Ne ndiehemi në të vërtetë të shpërblyer kur pasioni nuk shpërdoron butësinë, kur nevojat fizike nuk vlerësohen mbi ato shpirtërore. Në të tilla kushte ndryshimet nuk tolerohen, por, në të kundërt, vlerësohen dhe, bashkë me respektin që zhvillohet me kohë, regjistron një rritje të qëndrueshme. Në një ambient të tillë nuk mbretëron indiferenca, por triumfon dashuria e përbashkët. Klima dashurore na nxit edhe kur duket sikur asgjë nuk ndikon mbi ne, madje, na mbështet më shumë se çdo lloj ushqimi tjetër.
