Disa prej nesh duket sikur janë prere për te qenë dëshmitarë pasivë të dashurisë, dhe te bindur se, meqënëse kanë lindur për të dashuruar, dashuria nuk duhet te paraqesë asnjë problem për ta. Prandaj, në çastin që dashuria i vë në provë, apo u kërkon sakrifica, instinkti i tyre u thotë që të bëjnë hapa prapa, të bindur se dhe qëllirni i tyre nuk ishte të luftonin. Askush nuk ka pohuar se dashuria është gjë e thjeshte. Dashuria është një kërkim pa fund, që krijon një dozë të paevitueshme konfuzioni, zhgënjimi dhe ankthi. Nese ne kërkojmë qetësi, mund te ndjehemi te prirur ndaj vetevetes, sepse për veten tonë përgjigjemi në mënyrë të drejtpërdrejtë, pa pengesa konfliktesh, apo nevoja që të bëjmë kompromis. Por, sapo dikush hyn ne jeten tonë, konfliktetet duken të pashmangshme. Megjithate nuk ka dyshim se dashuria ndjen njëfarë rënie kur e shndërrojmë vetëm në një zonë sigurie. Dashuria është më shumë se një mjet, apo mënyrë per të ndërthurur kërkesat bazë të dy njerëzve.
