Ditët e mia ishin të gjitha të tuat,
Në shi e në prekje,
Në erë e në fjalë,
Që nga mëngjesi deri në mbrëmjen
Ngjyrë ngjalë!
Ditët e mia ishin të gjitha të tuat,
Por tani-më nuk janë,
Se ashtu deshe vetë,
Deshe ta prishësh ardhjen e ditëve të reja,
Për mua.
Tani. E duroj.
Por natën, pse, tashmë dhelpërisht,
Kot e plot,
Ma trazon?
Më dole nga sytë, më hyre në ëndërr,
Dhe mbeta pa ditë, mbeta pa net,
Mbeta pa diell, mbeta pa hënë,
Domethënë,
Mbeta pa jetë!...