Askush nuk eshte i detyruar të qajë apo te vuaje ne vetmi. Megjithate, shumë prej nesh jane të prirur te vuajne ne heshtje dhe të mos kërkojnë ndihmen për te cilen kane shume nevoje. Mendojnë se të tjerët jane plotesisht te bindur për ndeshkimet megjithese problemet tona janë vetëm tonat dhe nuk jemi hapur te tjerëve. Kjo vjen nga pesha e ndjenjave, jo nga dobësia, sikur ne dime te shprehemi për të kerkuar ndihmë. Frika se na lënë vetëm, apo do të dukemi qesharakë, duke u munduar të fshehim hallet tona, duhet mposhtur me çdo kusht. Përndryshe, nuk do të kemi kurrë mbështetjen morale që na duhet. Është e natyrshme që në aktin e shtrirjes së dorës për ndihmë, ne shprehim besimin tonë për personin të cilit i drejtohemi. Në mënyrë bindëse i lemë të kuptojë se ushqejmë besim tek ai, se gjykojmë që ai është në gjendje të na ndihmojë në një çast tepër të vështirë. Nuk i kërkojmë zgjidhje. Duam vetëm të jetë i pranishëm, të na japë mbështetjen e nevojshme derisa të gjejmë ne vetë rrugët për kapërcimin e kësaj situate të vështirë. Të thuash « Unë kam nevojë për ty », është një shprehje shumë e dukshme e dashurisë.
