Mosha

Të rriturit i kanë zili fëmijët, të cilët tregojnë kuriozitet të cuditshëm dhe shumë entuziazërn për çdo gjë. Pjesa më e madhe e jona është në gjendje të sjelle ndër mend emocione fëmijërore. Cili nga ne mund të harrojë një epokë të jetës në të cilën qëndronim të shkujdesur mbi bar duke soditur një insekt që gërmon një gropëz në tokë, apo një re që lëviz me shpejtësi në qiellin mbi kokën tonë? Nuk e kishim problem të shtynim kohën, sepse ishim të rrethuar nga sende te panumëna, që nxisnin kuriozitetin tonë, ose ngjallnin gjallërinë tonë.
Pak nga pak, duke u plakur, shpesh ndiejmë të bjerë interesi për jetën. Kemi përshtypjen se do ndeshemi me një numër në rritje njerëzish në moshë, që zvarriten gjatë gjithë jetës, pa asgjë, dhe, kur e kuptojmë këtë, nuk jemi më në gjendje të ekzaltohemi. Megjithatë, kam kënaqësinë të pohoj se nuk është e nevojshme të kthehemi në fëmijëri për të rindezur entuzizmin tonë për jetën. Gjithçka që duhet, është të kërkojmë pak nga vetja jonë, të gjejmë kënaqësinë te ndodhitë e papritura, ndoshta dhe me pak interes, që karakterizojnë jetën tonë të përditshme. Ky aspekt i personalitett tonë shpeshherë ndodhet i varrosur nën një shtresë të trashë raskapitjeje dhe trishtimi, e cila nuk është shumë e gjallë te secili prej nesh.