Njeriu rron dhe nuk di si te jetoje,
ai kerkon por nuk di si te perdore.
Ai ecen perpara me shikimin pas,
ne mes te zhurmes thote te mos flas.
Pret dhe frikesohet nga harresa,
mendon gjate derisa i çalon kujtesa.
Dashuron njeriu çdo dite me shume,
ndjehet njesoj si zgjuar si ne gjume.
Lufton dhe meson si te humbase,
pa qene zot i vetes...jeta kushedi ku do perplase.
