Nuk luftojme per te dashuruar,por zakonisht per te qene te dashuruar. Ne presim që të na dashurojnë dhe nuk ngurojmë të dënojmë ata që nuk iu përgjigjen shpresave tona. Besojmë se jeta na dhurohet me garancinë se dashuria e të tjerëve do të na jepet. Rrallëherë ndodh të reflektojmë që shkalla e dashurisë që na dhurohet është në të njëjtën masë me aftësinë tonë për të dashuruar. Cili nga ne nuk ka njohur tipa gjithmonë të ngrysur, që shohin vetëm anën negative të gjërave, që i tremben angazhimit, që nuk vlerësojnë përgjegjshmërinë, tërbohen nga provokimi më i vogël dhe pastaj pyesin se si është e mundur që nuk janë objekt i dashurisë dhe i vëmendjes? A mos vallë duhet të ndihemi vërtet të dashuruar vetëm nga këta lloj tipash, dhe të përjashtojmë ata që nuk na bëjnë të lumtur? Thelbi i dashurisë njerëzore na shfaqet pikërisht kur mësojmë të kërkojmë më pak dashuri dhe filloimë të japin ne më shumë.
