Mos u pikëllo për atë që ta humbi të mirën që i bëre,sepse ti dëshiron shpërblimin prej Zotit.
Kur t’u bësh mirë të tjerëve, bëje vetëm për hir të Tij.
Ajo vepër të jetë e sinqertë, larg qëllimeve të prishura për të marrë emër, apo pozitë ndër njerëz. E kur vepra jote rrjedh nga sinqeriteti i pastër dhe vetëm për hir të Zotit, atëherë mos
prit falënderim prej kërkujt, por shpërblim nga Zoti. Mos u mërzit e ta zaptosh trurin në ia ofrove dikujt dobinë dhe të mirën, e ai pastaj ta shkeli atë dhe u bë sikur s’të ka njohur kurrë, sepse nuk e vlerësoi atë dorë fisnike, të bardhë, e as atë të mirë që i bëre, pa kurrëfarë interesi personal. Ofroje të mirën, se e mira nuk humbet. Nëse njerëzit s’të falënderojnë, tek Ai ajo të shkruhet.
Thuhet se një rob i mirë një ditë prej ditëve e ushqeu me ushqimin më të shijshëm një njeri që kishte humbur të pamurit,dhe këtë e bëri në praninë e familjes së të gjorit. Njëri prej tyre tha: ‘Ky është i verbër, dhe nuk di e as që sheh se çka ha!’
-Tha robi i mirë: ‘Por Zoti di dhe sheh se ç’i ofroj unë dhe ç’ha ai!’ Pra, përderisa Zoti të sheh, të përcjell kudo që të jesh,di se çka jep dhe ç’bën për të tjerët, për njerëzit mos mbaj barrë të rëndë, se është e kotë!
