Pranoje jetën ashtu siç është, po deshe të jetosh mirë.
Mos kërko që jeta të mbetet sipas qejfit dhe dëshirës tënde,se nuk do ia arrish. Ajo i lodh dhe ata që luajnë në ditët e saja,është tmerr i të gjallëve, e përzier me të pakëndshme, shpesh të turbullon, por, përsëri s’të lëshon, në të ditët një pas një i jeton.Mos kërko se nuk mund të gjesh prind, grua, shok, banesë, a punë, që të mos ketë diçka që ta prish lumturinë e ta humb njerëzinë. Dhe nëse mbetesh në dhëmbët e mprehta të jetës, përpiqu të lëshosh ujin e fitohtë mbi nxehtësinë e së keqes. Kështu deshi Zoti që të jetë e të mbetet kjo botë, e cila grumbullon dhe bashkon dy të kundërtat, qofshin ato lloje, grupe a mendime. Dëm-dobi, ndreqje-prishje, gëzim-pikëllim, sëmundje-shërim, qeshje-qarje...
Pra, jeto ashtu si je dhe mos vrapo pas të rrejshmeve dhe iluzioneve, por ngritu në botën e idealeve, pranoje botën si është e mos kërko përsosmëri në asgjë, ajo i takon vetëm Zotit. Mos kërko bashkëshorte të plotësuar e të përsosur nga të gjitha anët. ”Mos ta urrejë burri gruan nëse sheh në të diçka që e nuk pëlqen, ngase nëse s’ i pëlqen ndonjë virtyt i saj, i pëlqen ndonjë virtyt tjetër. ” Prej teje kërkohet të ecësh anës rrugës së drejtë e të vërtetë, të bëhesh falës, të marrësh atë që të është lehtësuar dhe ta lësh atë që është e vështirë, t’i mbyllësh sytë ndonjëherë e të mos shikosh atë që s’të kënaq, e në ca raste të bësh edhe sikur je i painteresuar.
