Kur ulem e pi nje kafe ne rehati,
hedh dhe kemben mbi kembe.
Por,perseri dicka me ben habi,
pse hallet me hane me dhembe.
Kete here shtova me shume sheqer,
ndoshta embelsohej gjithe dita.
Mendimet edhe kafen e bene zeher,
aq sa u pendova dhe qe e piva.
Ndokush me veshtronte nga larg,
kushedi se si mund t'i ngjasoja,
Dikush kishte mbetur si une ne prag,
keshtu hallin tim degjoi dhe degjoja.
Me vone preferova edhe pak vetmi,
eshte ilaç qe ka efekt me shume.
Me kuptoni apo ajo kete nuk e di,
ama sa durim kam e di vetem une.
Kur filxhani filloi te boshatisej,
mendova dhe per dicka te fundit.
Ta dija qe koka nuk do me shastisej,
do i'a gjeja vendin jo vetem kafese,por edhe llumit.
